Η διάκριση Ορεινών- Πεδινών, ανάγεται στην Εθνοσυνέλευση της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Τότε, οι ριζοσπαστικοί με τις πλέον επαναστατικές ιδέες, κατέλαβαν το άνω αριστερό μέρος της αίθουσας της Εθνοσυνέλευσης και ονομάσθηκαν Ορεινοί επειδή τα έδρανά τους ήταν στο ψηλότερο μέρος του αμφιθεάτρου. Μεταξύ των Ορεινών ήταν ο Νταντόν, ο Μαρά, ο Σαιν Ζυστ και άλλοι από την ομάδα των Επαναστατών της Γαλλικής Επανάστασης.
Ο χρόνος που περνάμε μόνοι είναι ευκαιρία για reset
Όταν μένουμε μόνοι, ασυναίσθητα πιάνουμε να εργαστούμε κι όταν έχουμε μια ελεύθερη στιγμή, θέλουμε να δούμε τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, σηκώνοντας τα τηλέφωνά μας. Έτσι όμως δεν είμαστε ανοικτοί στα πολλά οφέλη της εθελούσιας απομόνωσης.
[Paola Chaaya/Unsplash
Η απομόνωση είναι ένα θέμα που γοητεύει τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, επειδή πιστεύουμε ότι είναι μια χαμένη τέχνη – συχνά τη λαχταράμε, αλλά τόσο σπάνια τη βρίσκουμε. Μπορεί να φαίνεται ότι πρέπει κανείς να απομακρυνθεί εντελώς από την κοινωνία, προκειμένου να βρει μερικές στιγμές ηρεμίας με τον εαυτό του. Ωστόσο, υπάρχει ένα απόσπασμα που μου αρέσει πολύ από το βιβλίο Solitude: In Pursuit of a Singular Life in a Crowded World (2017) του Καναδού δημοσιογράφου Μάικλ Χάρις:
Δεν θέλω να ξεφύγω από τον κόσμο – θέλω να ανακαλύψω ξανά τον εαυτό μου μέσα σε αυτόν. Θέλω να μάθω τι θα συμβεί αν λάβουμε και πάλι δόσεις μοναξιάς μέσα στις γεμάτες μέρες μας, στους πολυσύχναστους δρόμους μας.
Με τη διεξαγωγή πειραματικών μελετών –στις οποίες οι εθελοντές πέρασαν χρόνο σε ελεγχόμενες συνθήκες, σε απομόνωση ή με άλλους– μια ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής την κλινική ψυχολόγο Νέτα Ουάινστιν από το Πανεπιστήμιο του Reading και εμένα, ξεπεράσαμε τα μειονεκτήματα της συσχετιστικής έρευνας, ρίχνοντας φως στα πραγματικά οφέλη της απομόνωσης.Για να περάσεις καλά μόνος, πρέπει να το θέλεις
Ενώ το φαινόμενο απενεργοποίησης ήταν συνεχές σε όλες τις συνθήκες απομόνωσης και μοναξιάς που δημιουργήσαμε, υπήρχε δηλαδή χαμηλή διέγερση, το αν αυτή βιωνόταν ως κάτι θετικό ή αρνητικό εξαρτιόταν από το πόσο επιθυμούσε το ίδιο το άτομο να περνάει χρόνο μόνο του. Εάν οι εθελοντές αγκάλιαζαν και απολάμβαναν την απομόνωση για τα οφέλη της, έτειναν να βιώσουν μια αύξηση στα θετικά συναισθήματα χαμηλής διέγερσης –δηλαδή να αισθάνονται πιο χαλαροί και ήρεμοι μετά– αλλά αυτοί που δεν εκτιμούσαν το να περνούν χρόνο μόνοι τους, ήταν πιο πιθανό να βιώσουν μια αύξηση των αρνητικών συναισθημάτων χαμηλής διέγερσης – δηλαδή, να αισθάνονται λυπημένοι και μοναχικοί.
Αυτό σημαίνει ότι, προκειμένου να κερδίσετε περισσότερα από τον χρόνο που περνάτε μόνοι, είναι σημαντικό να είστε ανοιχτοί στα οφέλη που μπορεί να φέρει η απομόνωση. Για πολλούς ανθρώπους που βιώνουν τώρα περιορισμούς στις κινήσεις τους και στην κοινωνική τους ζωή, αυτή θα είναι μια μοναχική περίοδος. Για μερικούς από εμάς, μπορεί να είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε να βιώσουμε τα οφέλη της απροσδόκητης μοναξιάς. Αν και μπορεί να μην βελτιώσει τη ζωή μας στο σύνολό της, μπορεί να κάνει τις στιγμιαίες φάσεις των αρνητικών συναισθημάτων πιο ανεκτές.
Εάν μπορούμε να επωφεληθούμε από το φαινόμενο απενεργοποίησης (δηλαδή, από τη μείωση των επιπέδων διέγερσης) απλώς περνώντας χρόνο μόνοι, έχει σημασία αν μπαίνουμε στα κοινωνικά μέσα στη διάρκεια αυτής της περιόδου, ή κάνουμε κάτι άλλο; Μου κάνουν συχνά αυτήν την ερώτηση. Τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει υποδηλώνουν ότι η περιήγηση στο τηλέφωνό σας δεν ακυρώνει το φαινόμενο απενεργοποίησης. Ωστόσο, αφαιρεί ένα διαφορετικό όφελος που μπορείτε να αντλήσετε από το να περάσετε χρόνοι μόνοι χωρίς μια δραστηριότητα που σας απασχολεί: την ευκαιρία για αυτοαναστοχασμό.
