•Αποσπώ μία αναφορά σημερινή του Γιάννη Πρετεντέρη στο Βήμα. «Ποτέ δεν θα βρεις το σωστό δρόμο αν δεν ξέρεις που θες να πας».Την αντλεί από την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».Ο συνειρμός με τον Κώστα Σημίτη μου ήρθε αυτόματα.
•Το μεγάλο του πλεονέκτημα ήταν ότι ήξερε πού ήθελε να πάει.Δεν πελαγοδρομούσε.Το πάλεψε με όλες του τις δυναμεις .Ηθελε να πάει σε μια σύγχρονη,ισχυρή,ευημερούσα Ελλάδα.Οσο κι αν αρκετοί αμφισβητούν αν έφτασε και μέχρι που στον προορισμό ,τους καρπούς της οκταετίας τους απολαμβάνουμε όλοι.Κι ας λένε ότι θέλουν.Την νομισματική ένωση που μας έσωσε από την ασύντακτη χρεωκοπία.Την θωράκιση της ελεύθερης Κύπρου με την ένταξη στην ΕΕ.Τα μεγάλα έργα που άλλαξαν πολλαπλώς το τρόπο ζωής μας.Και πολλά άλλα φαινομενικώς δευτερεύοντα αλλά ουσιώδη.
•Ήταν όμως ο σωστός δρόμος;Μήπως υπήρχε πιο σωστός;Δεν η ώρα να αποτιμηθεί αυτό.Φτασαμε πάντως σε ένα προορισμό από αυτό το δρόμο.Το πόσο σημαντικός ήταν το καταλαβαίνουμε εξ όσων συνέβησαν μετά την αποχώρηση του Σημίτη.Εκεινο το αρτζι μπούρτζι λουλάς ,και που μας οδήγησε.
•Απολαμβανουμε τους καρπούς του έργου του Σημίτη αλλά κουβαλούμε ακόμα τις πολλές πληγές της άκρως δύσβατης περίπλοκης διαδρομής.Πληγές εγγενείς αλλά και επίκτητες.Άλλες μπορούσαν να αποφευχθούν και άλλες όχι.Αλλες επουλώθηκαν και άλλες ακόμα χαίνουν..Διοτι ουδέν καλον αμιγές κακού -ας μου επιτραπεί η αντιστροφή.
•Η χώρα επιδαψιλεύει στον άνδρα τιμές και έπαινο.Δικαίως και ορθώς.Το αποτύπωμα του είναι φανερό και αδιαφιλονίκητο.Μακαρι οι επίγονοι στο ΠΑΣΟΚ να αποκτήσουν την συνείδηση όχι μόνο της επιστροφής στη διακυβέρνηση αλλά που θέλουν να πάνε.Φοβαμαι ότι αυτό δεν ειναι καθόλου σαφές.
Πάνος Μπιτσαξής