•Το οφείλω στο πάθος που μας είχε προκαλέσει στα πρώτα νιάτα μας ο ποιητικός του λόγος.Σε έναν άνθρωπο που δεν είχα τη τιμή να τον γνωρίσω προσωπικά.
Μπουατ Λήδρα.Πλάκα.1973.Χουντα.Σκοτεινιά.Έκσταση και σιωπή.Μπαιναμε με φόβο υπό τα βλέμματα χαφιέδων που παρακολουθούσαν κάθε κίνηση.Την κλείσανε οι χουνταιοι.Δεν άντεξαν την μυσταγωγία και την έμπνευση που προκαλούσε.Αλλα είμαι τυχερός ,την πρόλαβα.17 χρονών παιδιά ή παρέα μας.
Γιαννης Μαρκόπουλος Το Χρονικό.Νικος Ξυλούρης η φωνή.Αλλά το μεγάλο μυστικό οι στίχοι.Τι στίχοι;Έμπαιναν στη ψυχή.Χωρις αυτούς δεν θα υπήρχε Χρονικό .
ΚΧ Μυρης.Ο Γεωργουσοπουλος τους έγραφε με ψευδώνυμο.Πως να μεταφέρω το ρίγος που προκαλούσαν.Δεν έχω την ικανότητα.Η σκόνη του χρόνου.
•Έπεφτε το ήδη χαμηλό φως.Εβγαινε ο Νίκος Ξυλούρης.Ενα υπέροχο σαντούρι έκανε το μπάσιμο.Το όνομα αυτού Διακογιωργης.Και…έκσταση.
•Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού/σβήνω κυλώντας στα νερά…
Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο/όνειρο καθημερινό/κάποιος τον πούλησε κάποιος τον ρήμαξε/σαν δανεισμένη πραμάτεια/τώρα τ αγόρια μου/παίζουν το θάνατο/στα χαρακώματα
Ήταν ο τόπος μου άσπρα γαρύφαλλα/και τα κορίτσια σεμνά/ειχαν αρμυρα τα χείλη τα μάτια τους/καίγανε την οικουμένη…
Πάνος Μπιτσαξής