Η ζωή, σύμφωνα με τον Κούντερα, βιώνεται χωρίς σενάριο- έχουμε «μόνο μια ζωή» να βιώσουμε και κανέναν οδηγό που να μας λέει αν τα καταφέρνουμε σωστά. Κάθε επιλογή βαραίνει από την έλλειψη μιας δεύτερης ευκαιρίας, και αυτή η μοναδικότητα της εμπειρίας δημιουργεί μια αφόρητη πίεση, μια «ελαφρότητα» που μοιάζει ταυτόχρονα απελευθερωτική και μάταιη. Μπορούμε πραγματικά να βρούμε νόημα σε μια τέτοια τυχαιότητα, ή είναι η φαντασία μας, τα όνειρά μας, που μας επιτρέπουν να διαμορφώσουμε την ομορφιά μέσα από το χάος;