Γράφει ο Άγγελος Ελεφάντης* για το ελληνικό βουνό:
«Έτσι μέσα απ’ το δικό μας λαχάνιασμα στο πέρασμα του μονοπατιού, ίσως μπορέσουμε να νιώσουμε την ανάσα των ανθρώπων που φύλαγαν κάποτε τα κοπάδια, πολεμούσαν, έσκαβαν, συνόδευαν τις σαμαρίνες και τις γιδοβίτσες. Είναι ένα τεράστιο αρχειοτάξιο ορεογνωσίας όλα αυτά, καμιά φορά πιο εύγλωττο από τους σκονισμένους φακέλους των αρχείων. Μας βοηθάει κάπως να ακούσουμε τις φωνές του σώματος, τα νοήματα του σώματος των άλλοτε ζωντανών, αλλά νεκρών πια, ανθρώπων. Γιατί το σώμα νοεί με τον πιο υλικό κι αναντίλεκτο τρόπο».
«Τα βουνά. Στα ίχνη μιας τραγικής ζωής», Ο Πολίτης, τχ. 98, 3/1998, τώρα στο Τρία δοκίμια, επίμετρο Διονύσης Καψάλης, Αντίποδες Αθήνα 2021)
*Ο Άγγελος Ελεφάντης (1936-2008) γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και ανθρωπολογία, κοινωνιολογία και ιστορία στο Παρίσι. Από το 1976 ώς το θάνατό του εξέδιδε το περιοδικό Ο Πολίτης, ενώ υπήρξε βασικό στέλεχος των εφημερίδων Εποχή και Αυγή