•Ενώ το αίμα ρέει κρουνός στην Ουκρανία,στη Γάζα,στο Λίβανο κανείς στο πολιτισμένο δυτικο μας κόσμο δεν ασχολείται και ελάχιστοι γνωρίζουν τον ξεχασμένο άμοιρο υπόλοιπο κόσμο.
•Σουδαν.10 εκ εκτοπισμένοι.Στους δρόμους.Στο χωμα.Με τα μπογαλάκια πάνω στα κεφάλια των γυναικών κατα τον αφρικανικό τρόπο.200.000 νεκροί.Λιμος και θάνατος.Επιδημιες.Αυτοι ομως είναι δεύτερης κατηγορίας άνθρωποι ποιος νοιάζεται.Το θέμα δεν πουλάει.Ο εμφυλιος δυο εξίσου στυγερών στρατιωτικών φατριών για τον έλεγχο των desperados και φυσικά του πλουτισμού τους από τους άφθονους ανεκμετάλλευτους φυσικούς πόρους.Διακυβευμα που να αφορά τους Σουδανους δεν υπάρχει.Αδικο αίμα.
•Η Ρωσία υποδαυλίζει το πόλεμο.Τον προκαλεί.Δινει όπλα,χρήματα και παραστρατιωτικές ομαδες και στις δυο αντιμαχόμενες πλευρές.Για να κρατά τη «κυβέρνηση» μια χούντα ,αδύναμη και εμπόλεμη και να πετύχει την εξόρυξη χρυσού και κρίσιμη ναυτική βάση στην Ερυθρά θάλασσα.Θα το πετύχει σύντομα όπως διαβάζω.
Αυτα είναι τα απότοκα της Ουκρανίας στη πραγματική μάχη της παγκόσμιας κυριαρχίας που διεξάγεται πολυδαίδαλα και σιωπηρά και χαρακτηρίζει την ουσία της εποχης που ζούμε.Η Αφρική είναι ένα από τα μεγάλα επίκεντρα αναδιάταξης υπέρ των Ρώσων και των Κινέζων.
•Πήγα κάποτε στο Χαρτούμ.Για μια υπόθεση όπου κάποιος Σουδανός έκανε ασφάλεια ζωής και δυο μέρες μετά έφεραν ένα πλαστό έγγραφο ότι σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό στη «ζευξη του Λευκού με το Γαλάζιο Νείλο».Πηγα υπό τη προστασία φυλάρχου, με τρεις αν θυμάμαι καλά γυναίκες ,πρώην υπουργό του παντοδύναμου Αλ Μπασιρ.Τον ασφαλισμένο τον εντοπίσαμε ζώντα και μια χαρά στην υγεία του χαρις στις διασυνδέσεις του φυλάρχου.Η ασφαλιστική έσωσε τα εκατομμύρια από τη μούφα συμβόλαιο.Ειχε επιδημία ελονοσίας και ο πρέσβυς όταν τον ρώτησα που να πάω για λίγο τουρισμό μου είπε.Να βγαίνεις από το Χιλτον να το κανείς γύρω γύρω και να ξαναμπαίνεις μέσα.Δεν τον άκουσα.Πηρα έναν λιποσαρκο οδηγό και έκανα το Χαρτούμ φέτες.Ο φύλαρχος με τραπέζωσε σπίτι του.Σταυροποδι σε χαλι.
•Όταν σε δεύτερο χρόνο ήρθε στην Αθήνα τον κάλεσα σπίτι μου.Η Μαρίνα είχε λυθεί στα γέλια.Τι είναι τούτο μου είπε που σου ρθε πάλι.Κελεμπια ,τουρμπάνι και ανοιχτό πέδιλο και απλυσιά.Μας έλεγε για το Σουδαν.Μαθαμε όλα τα τοπικά κουτσομπολιά του Χαρτούμ και περιχώρων.Τον περιποιηθηκαμε όμως πιλάφι,σουτζουκάκια και χυμό πορτοκάλι ναμαστε εντάξει με τα θρησκευτικά.Πολυ ευχαριστήθηκε.Αμαν αγόρι μου με τους μουρλούς μου είπε.Εχεις παλαβοκεραυνο.
•Από το Σουδαν είχα φέρει ένα ξυλόγλυπτο.Μια αφρικανική. φιγούρα ένα μέτρο με μια πίπα Ο μικρός μου γιος δεν τον έφτανε στο ύψος.Τον φοβόταν.Πες καληνύχτα στο σεΐχη του έλεγα για πλάκα .Την έκανε δρομαίως.Δεν θέλει κοιμάται μου έλεγε.
•Αχ ρε Μαρίνα τι έχουμε ζήσει.Μουπες στο νοσοκομείο να μην ανησυχώ.Σε δυο βδομαδες θαμαι μια άχνη αναμνηση.Ποσο λαθος είσαι.Οσο περνάει στο συνειδητό ότι έφυγες τόσο πιο δυνατή πιο ζωσα γίνεται η αναμνηση. Ερχεται από κάθε στιγμή του χρόνου που μας αναλογούσε.
Πάνος Μπιτσαξής