Ο Παόλιο Κοέλιο μας έδωσε μια κατεύθυνση: Μια συνεχή δυσαρέσκεια ψάχνει απεγνωσμένα για λύτρωση. Θα μπορούσαμε άραγε να σταματήσουμε να βλέπουμε τον κόσμο αχάριστα;

ο Πάολο Κοέλιο εκφράζει την ιδέα ότι οι άνθρωποι συχνά παραβλέπουν την ομορφιά και την αφθονία γύρω τους, ενώ εστιάζουν σε αυτό που τους λείπει. Αναφέροντας τον ήλιο, τη θάλασσα, τα όμορφα νησιά , ο Κοέλιο τονίζει την παρουσία θετικών και όμορφων στοιχείων στη ζωή. Παρά αυτές τις ευλογίες, τα εν λόγω άτομα φαίνεται να είναι προσηλωμένα σε αυτό που αντιλαμβάνονται ως ελλείψεις, λέγοντας συνεχώς: “Δεν έχω!”.

Ο Κοέλιο υποδηλώνει ότι αυτή η νοοτροπία συνεχούς δυσαρέσκειας μπορεί να πηγάζει από αχαριστία ή από αδυναμία εκτίμησης του πλούτου των εμπειριών της ζωής. Το απόσπασμα ενθαρρύνει τον προβληματισμό σχετικά με την προοπτική του ατόμου και τη στροφή προς την ευγνωμοσύνη για τις υπάρχουσες ευλογίες. Χρησιμεύει ως υπενθύμιση να αναγνωρίζουμε και να είμαστε ευγνώμονες για τις θετικές πτυχές της ζωής αντί να μένουμε στις αντιληπτές ελλείψεις. Στην ουσία, ο Κοέλιο προτρέπει τους ανθρώπους να καλλιεργήσουν μια πιο εκτιμητική και ικανοποιητική νοοτροπία μέσα στην ομορφιά και την αφθονία που τους περιβάλλει!