Φλυαρία: Τι «κρύβει» η ανάγκη κάποιου να μιλά… ακατάπαυστα;

Γιατί κάποια άτομα αρέσκονται στη φλυαρία; Και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να τα διαχειριστούμε;

ΚείμενοΦαίη Βάκρινου

Παρατηρώντας τον κόσμο, αν μη τι άλλο, μόνο ανιαρός δεν θα λέγαμε πως είναι. Τόσα πολλά ζευγάρια μάτια με διαφορετικούς χαρακτήρες και συμπεριφορές. Ως προς την έκφραση των σκέψεων που καλώς ή κακώς κατακλύζουν αν όχι όλους, τουλάχιστον τους περισσότερους από εμάς καθημερινά, κάποιοι είμαστε λακωνικοί, άλλοι πάλι σχεδόν αμίλητοι και βέβαια υπάρχουν και εκείνοι που χαρακτηρίζονται από φλυαρία.

Τι κάνουμε όταν ο σύντροφος, ο συνάδελφος, ο φίλος μας, το παιδί μας, δεν σταματούν να μιλούν;

Άραγε ένας… πολυλογάς, ακούει;

Όλοι γνωρίζουμε ένα τέτοιο άτομο. Που φαίνεται να μιλά χωρίς να ακούει. Που δείχνει να πιστεύει πως αυτό που έχει να πει είναι τόσο συναρπαστικό για τους άλλους, όσο για τον ίδιο.

Τα άτομα που τείνουν να μιλούν ακατάπαυστα φαίνεται να αναζητούν ακόμα αυτό που λέμε «ισορροπία». Αν δεν έχουν όμως κατακτήσει τη δεξιότητα της ενεργητικής ακρόασης, είναι προτιμότερο να μην το παίρνουμε προσωπικά. Στιγμές στιγμές, ένας πολυλογάς δεν ακούει ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συνδεθεί σε βάθος με τους ανθρώπους γύρω του. Ίσως απλά δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τις διαθέσεις και τις αποκρίσεις των ακροατών του.

Μερικοί άνθρωποι μιλούν για τον εαυτό τους επειδή πιστεύουν ότι είναι πιο ενδιαφέροντες από τους άλλους. Αλλά πολλοί, κατακλύζονται από τα δικά τους συναισθήματα και προσπαθούν να τα απομακρύνουν μιλώντας.

Πόσοι από εμάς ακούμε πραγματικά;

Παρότι αναπτύσσουμε αυτόματα την ικανότητα να ακούμε, η ακρόαση δεν είναι και τόσο απλή διαδικασία. Τουλάχιστον όσον αφορά την επικοινωνία μας με τους άλλους. Αφορά την επεξεργασία σύνθετων ακουστικών σημάτων και αποτελεί «εργαλείο» μάθησης.

Μια καλή επικοινωνία χαρακτηρίζεται από δούναι και λαβείν. Από ακρόαση και από ομιλία με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό και τη φροντίδα του ενός για τα συναισθήματα του άλλου. Δεν είναι λίγα τα άτομα που δεν είναι σε θέση να συμμετάσχουν σε αυτόν τον διαδραστικό ρυθμό. Όχι απαραίτητα επειδή δεν τα ενδιαφέρει. Αλλά επειδή συχνά δεν μπορούν να ανεχθούν τα συναισθήματα που μπορεί να προκύψουν καθώς ακούν ένα άλλο άτομο.

5 απλές βοηθητικές κινήσεις

#1 Ακούστε αλλά όχι για πολύ

Καθώς ακούτε το άλλο άτομο, προσπαθήστε να καταλάβετε τι προσπαθεί να σας επικοινωνήσει: Είναι η παρατεταμένη ομιλία μια έκφραση θαυμασμού προς το πρόσωπό σας; Μια σκέψη που δεν μπορεί να βγει από το μυαλό του; Ένα συναίσθημα που δεν μπορεί να διαχειριστεί;

#2 Αφού ακούσετε για λίγο, ρωτήστε το άλλο άτομο αν θα το πείραζε να το διακόψετε

Εάν σας αρνηθεί, αφήστε το να ολοκληρώσει τη σκέψη του για ένα θέμα αλλά μετά διακόψτε το μόλις αρχίσει να μιλά για ένα άλλο.

#3 Όταν διακόπτετε, αναφέρετε κάτι που σας έχει πει

Κάτι απλό, επίκαιρο και κατά προτίμηση θετικό.

#4 Μην σταματήσετε σε ένα απλό σχόλιο

Εμπλουτίστε τη σχετική συζήτηση με κάποια δική σας εμπειρία που θα κάνει το άλλο άτομο να αισθανθεί πως το καταλαβαίνετε. Μια ανάμνηση ενός παρόμοιου γεγονότος, ένα κοινό συναίσθημα, μια αστεία ιστορία, κάτι που σας δίνει την ευκαιρία να μοιραστείτε τις εμπειρίες σας.

#5 Σταματήστε τη συζήτηση όταν διαρκεί πολύ

Δεν είναι κακό να λέτε σε κάποιον που ακούτε για περισσότερο χρόνο από ό,τι έχετε ή θέλετε να διαθέσετε ότι λυπάστε αλλά έχετε δουλειά και θα μιλήσετε αργότερα. Σε κάθε περίπτωση, έχετε το δικαίωμα να προστατεύσετε τα όριά σας.