«Ξεύρεις την χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα, που κοκκινίζ’ η σταφυλή και θάλλει η ελαία; Ω! δεν την αγνοεί κανείς, είναι η γη η Ελληνίς»!
Τι ωραία που τα έγραφε ο Άγγελος Βλάχος, αν και τον 19ο αιώνα βέβαια, που ήταν εποχή ρομαντισμού και ανάγκης για τόνωση του εθνικού φρονήματος κι όπου οι λέξεις δεν είχαν χάσει το νόημά τους!
Διότι φαιδρά πορτοκαλέα θυμίζει και τώρα η Ελληνίς γη, πλην όμως, μακράν πολύ των υψιπετών νοημάτων, που ήθελε να δώσει ο ποιητής. Και πολύ κοντά, μπορώ να πω, όσον αφορά πολλές εκφάνσεις του δημόσιου βίου στη γελοιότητα και την ανοησία, στο έλλειμμα σοβαρότητας έως και του κοινού νου! Μα τι χώρα γίναμε τέλος πάντων! Και χωρίς πορτοκάλια!(όλο εισαγωγές έχουν τα σούπερ μάρκετ) ΄Ασε πια και την ελαία…