•Τι είναι τούτο;ένα Προάστειο του Παρισιού.Όχι όμως οποιο οποιο.Είναι πολιτική μνήμη για το σοσιαλιστικό χώρο.
Εκεί το 1971 ο Μιτεράν σε ένα ιστορικο συνέδριο ,με επιδέξιους χειρισμούς ,ενωσε φατρίες,καπετανατα,ρεύματα και τάσεις και δημιούργησε ένα πανισχυρο σοσιαλιστικό κόμμα.
10 χρόνια μετά κυριάρχησε στη γαλλική πολιτική σκηνή.Ο ιδιος θήτευσε για 14 χρόνια στο προεδρικό αξίωμα.
Το κυριωτερο όμως είναι πως κυβέρνησε αξιοπιστη ,αποτελεσματική ,σοσιαλδημοκρατική ,προοδευτική κυβέρνηση με ευρωπαϊκό πρόσωπο με μακρά και αδιατάρακτη ηγεμονία.Τι χρειάστηκε;υπερβάσεις στους μικρογεμονισμους των αρχηγισκων ,ευρύτητα στο πολιτικό πρόγραμμα και πολυσυλλεκτικότητα ουσίας δηλαδή αυτό που ονομάζεται κυβερνησιμοτητα.
•Χτες βρέθηκα τυχαία σε σύντομο διάλογο με δυο παλιούς μου φιλους.Συμπεσαμε σε ένα εστιατόριο που έχει πλέον μνημειακό χαρακτήρα.Πολιτικό διατηρητέο.Πήγα μεσημεράκι για κους κους με δικηγορική παρέα και ήταν σε ένα διπλανό τραπέζι.Σε αυτό το στέκι ελαμβανε χώρα το πολιτικό παρασκήνιο τις περασμένες πια από καιρό δεκαετίες.
Οι φίλοι μου.Δεν είναι μόνο οι υπουργικές τους θητείες αλλά η σταθερότητα στη σοσιαλιστική πολιτική αντίληψη που τους χαρακτηρίζει,η τεράστια πείρα και το θάρρος.Σπάνιες αρετές..Πολλές δεκαετίες μέτρα η φιλική γνωριμία μας.Εσυ τι λες ρε Πάνο με ρώτησαν.
•Συντομα το χειλάκι σας θα λέει Epinay τους λέω, το είπα λίγο βλάχο γαλλικά.Άμα το προφέρεις γαλλικά χαμογελάς ακούσια.Μη μου πειράζετε το Μανώλη.Επινέ αυτό λέω.Μα..μα ξεμά ..αλλοιώς απολαύστε τη ΝΔ μέχρι το 34 δεν παει κι άσχημα.τους είπα και θάχεις γεράσει και συ λέω στον έναν που είναι νεότερος.
Το Επινέ χρειαζοταν έναν Μιτεράν μου είπε ο ένας.Γέλασα.Μήπως αυτός είναι ένας από τους δυο σας και δεν το ξέρει;Τους τρολαριζα.Χαμογέλασαν.Ο τελευταίος αντίλογος ήταν ότι η πολιτική δεν είναι αθροίσματα.Δεν είναι πράγματι είναι προσθαφαιρέσεις.Εσυ τι κανείς με ρώτησαν.Εγώ;πορεύομαι στο επάγγελμα μου.Αλλά παλιό μου βίτσιο.Εντός,εκτός και επι τα αυτά.
Σας παρακολουθω,σας αγαπώ κι αν χρειαστεί κάποια στιγμή και το μπορώ θα σας βοηθήσω.Αν και μένα όπως ξέρετε επειδή λέω πολλά δεν με θέλαν όλοι ούτε πάντα.Αλλά κι εγώ δεν ήθελα όλους ούτε πάντα.Με ενδιέφερε περισσότερο η δουλειά μου και το σπίτι μου και λιγοτερο και επιλεκτικά οι ρόλοι.
Δευτερευων συνειδητά.Χωρίς φιλοδοξία.Σπάνια οι ρολοι έχουν πραγματική σημασία σε ατομικό επίπεδο.Καποτε μάλιστα ενοιωθα να με φθείρουν.Παραμένω δε πάντα σοσιαλιστής εκ πεποιθήσεως.Παιδιοθεν.Αυτό δεν αλλάζει.Είναι όπως ο κουρέας και ο οδοντίατρος.Δεν τους αλλάζεις εύκολα.
Π. Μπιτσαξής