Συνήθως αποδεχόμαστε το μυστήριο όχι μόνο με την έννοια της θρησκευτικής τελετουργίας, αλλά και με την έννοια της ασύλληπτης γνώσης, στην οποία δεν έχει πρόσβαση ο ανθρώπινος νους. Με την έννοια ακόμα του κρυμμένου μυστικού, του οποίου η ενδεχόμενη αποκάλυψη προκαλεί φόβο και συχνά τρόμο. Το μεταφυσικό μυστήριο παραδόξως σαγηνεύει υπέρμετρα την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Κι αυτό το βρίσκεις όχι μόνο στο νυχτερινό σκοτάδι, αλλά και στο άπλετο φως της ημέρας. Ωστόσο το σκοτάδι είναι πάντα το πιο ατμοσφαιρικό. Προσωπικά με μαγνητίζουν τα σκοτεινά μυστικά των εγκαταλειμμένων σπιτιών, εκεί που γεννήθηκαν, έζησαν, παντρεύτηκαν και πέθαναν άνθρωποι και τώρα μέσα στην ερημιά κυκλοφορούν μόνο οι σκιές τους σαν θαμπές και αόριστες αναμνήσεις. Η μνήμη μάς φωτογραφίζει, ακόμα κι αν έχει ξεχάσει το ακριβές σχήμα των πραγμάτων. Η μνήμη είναι μια αραιή ψιχάλα μέσα στην πεδιάδα της νοσταλγίας. Μαζί της φέγγουμε.
