Για την εξέγερση των δούλων που εργάζονταν στα μεταλλεία του Λαυρίου δεν υπάρχουν πολλά διαθέσιμα στοιχεία. Γνωρίζουμε ότι εκδηλώθηκε ταυτόχρονα με τη δεύτερη εξέγερση των δούλων στη Σικελία (104-100 π.Χ.) και ότι επρόκειτο για μία πράξη χωρίς συνέχεια. Το μόνο σωζόμενο απόσπασμα βρίσκεται στους Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου και σύμφωνα με αυτό πολλοί από τους μυριάδες Αττικούς δούλους εργάζονταν στα μεταλλεία αλυσοδεμένοι.
Ο Ποσειδώνιος ο Φιλόσοφος λέει πως εξεγέρθηκαν, σκότωσαν τους φύλακες που είχαν τοποθετηθεί στα μεταλλεία, κατέλαβαν την ακρόπολη του Σουνίου και λεηλάτησαν για καιρό την Αττική. Αυτό συνέβη, διευκρινίζει, τη στιγμή όπου, στη Σικελία πάλι, έγινε η δεύτερη εξέγερση των δούλων. Έγιναν κι άλλες προκαλώντας τον θάνατο περισσότερο του ενός εκατομμυρίου δούλων.
Το ένα εκατομμύριο νεκροί, προφανώς και αμφισβητείται, ωστόσο δεν αναφέρεται αποκλειστικά στους δούλους του Λαυρίου, αλλά συνολικά στις εξεγέρσεις που συνέβησαν εκείνο το διάστημα, κυρίως εκτός της ηπειρωτικής Ελλάδας. Πιστεύεται ότι εξεγερθέντες ήταν χιλιάδες και ότι με τον καιρό κατόρθωσαν να τους συλλάβουν και να τους σφαγιάσουν σχεδόν όλους.