Η δαρβίνεια φυσική εξέλιξη δεν αμφισβητείται στο πεδίο της σύγχρονης βιολογίας, μόνο στους κύκλους κάποιων θρησκευάμενων ζηλωτών. Η επιστήμη απεφάνθη, μάς λένε. Κι όμως… Αν ισχύει η κοσμολογική υπόθεση ότι το σύμπαν είναι ένα δυσδιάστατο μάτριξ και όλοι μας δημιουργήματα ενός αλγορίθμου (υπολογίζεται ότι το 10% των κοσμολόγων υποστηρίζει αυτή τη θεωρία, η βιβλιογραφία σχετικά είναι εκτενέστατη), τότε η δαρβίνεια θεωρία είναι κυριολεκτικά οφθαλμαπάτη, γέννημα του μυαλού ενός κοσμικού εφήβου ίσως που (για να διασκεδάσει την πλήξη του άραγε;) παίζει με τα πλάσματα της φαντασίας του: εμάς. Ας ονόμασουμε αυτόν τον έφηβο «Θεό», ας βάλουμε την λογοτεχνική αλληγορία στον λογαριασμό, και ας σκεφτούμε: μήπως ο χυδαϊκός δημιουργισμός των θρησκόληπτων έχει και επιστημονική βάση;

Μήπως η βιβλική Γένεσις ή η ησιόδεια Θεογονία είναι εγγύτερα στην πραγματικότητα που μας περιβάλλει απ’ ό,τι ο πολιός Κάρολος ή ο ατιθασομάλλης Αλφρέδος;