•Όλα είναι θέμα τύχης και τίποτα δεν είναι τυχαίο.Ισχυουν και τα δυο.Όπως ισχύει παράλληλα ότι δεν φτάνει μόνο η τυχη.Συν Αθηνά και χείρα κίνει.Όμως είναι θεμελιος λίθος ότι ο άνεμος των συμπτώσεων πρέπει να ειναι με το μέρος σου για να συμβεί κάτι έξω από κάθε έλλογη πιθανότητα.
•Το όνομα Ντιλαν Γιεσιλκιοζ-Ζεγκεριους,δύσκολο στην εκφορά,αν δεν το έχετε ήδη ακούσει θα το ακούσετε σύντομα.Θα είναι πιθανότατα η επόμενη συντηρητική πρωθυπουργός της Ολλανδιας στη θέση του ατυχησαντος Ρουτε.Την όμορφη Ντιλάν,46 ετών,συνοδεύει το παρατσούκλι «το συμπονετικο πίτμπουλ».
•Σε ηλικία 7 ετών,με βάρκα,κατέφυγε ως πρόσφυγας στην Κω.Ένα παιδάκι κουρδικής καταγωγής από πατερα Κούρδο και μητέρα Τουρκάλα.Πέρασε τα κύματα και το Ελληνικό λιμενικό χωρίς να ξέρει η ίδια το πως.Έτυχε.Από εκεί στο Άμστερνταμ.
Ο πατέρας αριστερός συνδικαλιστής διωκόμενος από τη χούντα Εβρεν.Η μητέρα μια υπερδραστήρια γυναίκα που έγινε διευθύντρια του Οργανισμου Μετανάστευσης της Ολλανδιας.Τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα είναι θέμα τύχης.Η Ντίλαν σπούδασε στη φιλόξενη Ολλανδία του 80.Ξεφρενη πολιτική πορεία.Δημοτική συμβουλος,βουλευτής,υπουργός σε καιριες θεσεις.Δεν την βρήκαν στον κουβά για να γίνει πρωθυπουργός.Είχε πορεία και προφανως πετυχημένη.Το εντυπωσιακό,το απίστευτο
Ενάντια στην ασύντακτη μετανάστευση.Εμβληματικό στοιχείο της παράξενης αυτης ταυτότητας.Κάτι ίσως ξέρει περισσότερο από μας.Δεν έχει βεβαια γίνει γνωστό τι λέει επ αυτού ο μπαμπάς και η μαμά της και ο Εβραίος Ολλανδός σύζυγος Ζεγκεριους με το ονομα του οποίου θέλει να την αποκαλούν μαζί με το πατρικό της.Επιπλέον άθεη και οπαδός φανατική του Άγιαξ.Χαρμάνι που δεν το λες και σύνηθες.
•Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Αρθουρ Καισλερ.Το μηδέν και το άπειρο και κυρίως το άγνωστο λίγο πολύ έργο του «οι ρίζες των συμπτώσεων».Έπεσε στα χέρια μου ως δώρο κάποτε από τη Λινα.Την ευχαριστώ αναδρομικά.Σε αυτό το βιβλίο ο Καισλερ εντρυφεί σε μια παράξενη και άκρως αμφίβολη μεταφυσική της τυχαιοτητας.Ότι οι συμπτώσεις δεν είναι συμπτώσεις.Εμείς τις βλέπουμε ετσι λόγω των βιολογικών νοητικών και αισθητικών περιορισμών μας.Γι αυτόν οι συμπτώσεις είναι εκδήλωση μιας κρυμενης αναγκαιότητας,μιας συμπαντικής νομοτέλειας.Διστάζω να συμφωνησω αν και με γοητεύει η συλλογιστική του.Εμμένω στο «αν έχεις τυχη διάβαινε και ριζικό περπατα».
Πάνος Μπιτσαξής