Ξυπνάς και ακούς …
“Αγάπη μου, το πρωινό είναι έτοιμο!”
Πετάγεσαι από το κρεβάτι και ακολουθείς το γλυκό άρωμα του καφέ, των αυγών και του τραγανού μπέικον.
Μπαίνεις στην κουζίνα και τρως λίγο από το μπέικον, πίνεις μια γουλιά καφέ.
Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι παντρεμένος και ζεις μόνος σου.
όμως μια άλλη δυνατή σκέψη προσπαθεί να σπρώξει στα άδυτα του μυαλού μου αυτή την διαπίστωση .
Ξαφνικά μπαίνει στην κουζίνα μια αιθέρια ύπαρξη και με ένα πλατύ χαμόγελο σου προσφέρει μια μελιστάλαχτη καλημέρα και πλησιάζει να σε φιλήσει . Αρχίζεις να τρέμεις και να αδυνατείς να προφέρεις μια λέξη , αφήνεσαι και το κορίτσι ακουμπά τα χείλη του στα δικά σου και οι γλώσσες σας ενώνονται , αμέσως καταλαβαίνεις ότι αυτό το πλάσμα είναι η Έλενα .
Αισθάνεσαι πολύ ωραία που ζεις αυτό το γεγονός και θες να πιστέψεις πως αυτή είναι η αλήθεια .
Τα καταφέρνεις , κάτι σαν όνειρο σου φέρνει αλλά δεν σε πειράζει, θες να το ζήσεις …
Οι φωνητικές σου χορδές λύνονται και οι φθόγγοι που εκφέρεις σχηματίζουν μια τρεμάμενη λέξη ,Έλενα μου!!
Η Έλενα , ο μεγάλος έρωτας των γυμνασιακών σου χρόνων , ο ανεκπλήρωτος πόθος σου ,το κορίτσι των ονείρων σου , αν και δεν την είδες ποτέ στα όνειρα σου στα δέκα χρόνια που έχουν περάσει από τότε που χάθηκε ξαφνικά από την ζωή σου .
Χωρίς καμία προειδοποίηση σταμάτησε να έρχεται στο σχολείο , κάποιος καθηγητής σας είπε ότι η Έλενα και η οικογένεια μετανάστευσαν στην Αμερική . Είχες προλάβει όμως να γευτείς σε κάποιο πάρτι ένα φιλί της όταν παίζατε την μπουκάλα στο μισοσκόταδο του δωματίου του φίλου σας και συμμαθητή σας του Σόλωνα . Αυτή είναι η Έλενα , γνώρισες το φιλί της !
«Ξύπνα Νίκο» ακούς την φωνή της μητέρα σου , «το τηλέφωνο σου κτυπά»,
ξυπνάς , απαντάς στο τηλέφωνο σου . Είναι ο παλιός φίλος και συμμαθητής σου ο Σόλων , « Νίκο τα έμαθες τα νέα για την παλιά μας συμμαθήτρια την Έλενα ; Ήταν δυστυχώς επιβάτης του αεροπλάνου που έπεσε πριν λίγο στη Αιθιοπία ..»