Σήμερα περπάτησα όλη την οδό Σωκράτους, σχεδόν, όλη, από την Πειραιώς έως την Ευριπίδου. Παρατηρώ τα πάντα καθώς περπατώ σε έναν δρόμο που γνωρίζω καλά από τα παιδικά μου χρόνια. Μπαίνοντας στην οδό Σωκράτους, έγινα μάρτυρας μιας εικόνας που κατά κάποιο τρόπο με σόκαρε. Μπροστά μου πήγαιναν δυο κοπέλες που μιλούσαν απταίστως ελληνικά, φορώντας μουσουλμανικες μαντηλες. Έκοψα την ταχύτητα του βήματος μου.
Το “μαλάκα μου”, έδινε κι έπαιρνε. Σταμάτησαν σε ένα από τα πρώτα καταστήματα και χτύπησαν. Άνοιξε ο Αγάς με την καφετιά κελεμπία του, κάτι τους είπε αραβικά, άρχισαν τα σαλαμ Αλέκομ και τέλος, τις φίλησε και τις δύο στο στόμα, ύστερα αυτές του φιλισαν το χέρι και χαχανιζοντας χάθηκαν στο εσωτερικό του καταστήματος, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν κατάστημα. Ισόγειος χώρος ήταν με κουρτίνες κατεβασμενες… Στα αριστερά μου, ένα εγκατελειμένο επί δεκαετίες κτίριο, γωνία Σωκράτους και Λυκούργου, ανακαινίζεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς για να υποδεχθεί από του χρόνου ίσως τους τουρίστες που καταλυουν σε δωμάτια airbnb…
Στην άλλη γωνία ένα μακρόστενο κατάστημα που ισχυρίζεται ότι είναι το Athenee της οδού Σταδίου, με μια πραμάτεια ρούχων, ανδρικών και γυναικείων, που πράγματι θυμίζουν δεκαετία του 1970…
Εν συνεχεία, κλειστά κι από τις δύο μεριές του δρόμου, τα δύο από αριστερά και ένα πολύ κομψό στα δεξιά κτίρια, που στέγαζαν μέχρι το 1983 ή 1984 το Αθηναϊκό Πρακτορείο Τύπου του κ. Χριστοδουλόπουλου, πιθανώς συγγενούς μου από την πλευρά της μητέρας μου. Το ΑΠΤ, εξέπνευσε, όταν άλλαξε σαρωτικά ο τρόπος έκδοσης των εφημερίδων, μετά από μεγάλη, νομίζω τρίμηνη απεργία των Εργατών Τύπου το καλοκαίρι του 1983 (το Σωματείο τους λεγόταν ΕΤΗΠΤΑ, και βρισκόταν υπό τον έλεγχο του ΚΚΕ, οι δε τυπογράφοι, κυρίως αυτοί που δούλευαν στις λινοτυπικές μηχανές κι εκείνοι που έκαναν την σελιδοποίηση στο “μάρμαρο” είχαν τρομερούς μισθούς ως και 30.000 την ημέρα, έχω ακούσει… ). Αυτό άλλαξε τα δεδομένα κι εμφανίστηκαν δύο νέα πρακτορεία, συνιδιοκτησίας του Λαμπράκη με τον Μπόμπολας. Η Ευρώπη, όπου ο Λαμπράκης ήλεγχε τις πιο πολλές μετοχές και ο ΑΠΌΛΛΩΝΑΣ, όπου μεγαλύτερο ποσοστό είχε ο Μπόμπολας Ένα από αυτά τα σπίτια, λέγεται ότι είναι το πατρικό, του τέως Υπηρεσιακού (?) Πρωθυπουργού, κ. Πικραμένου.
Βαδίζοντας προς την Ευριπίδου, το πρώτο στενό δεξιά, οδηγεί στην οδό των Τυπογραφείων, κατά τις δεκαετίες 60,70 και 80, την οδό Γερανίου, η οποία θυμίζει σε αυτούς που το γνωρίζουν ότι εκεί γυρω, απλωνόταν η όμορφη συνοικία της παλιάς Αθήνας, το Γεράνι. Τώρα η υποβάθμιση της περιοχής, είναι πολύ μεγάλη. Η βρωμιά έχει φτάσει στο απροχώρητο. Επιπροσθέτως, θέλω να αναφέρω, ότι έχω ακούσει, να την αποκαλούν Μικρό Πακιστάν, το Π: Γερανίου – Ευριπίδου – Μενάνδρου.
Δημήτρης Κανελόπουλος