Σύσσημον

«Τι είναι ο άνθρωπος!/ πράγμα ζυμωμένο με νερό / σημείο τρόμου / κάθε κομμάτι της σάρκας του / και παροιμία για τις επόμενες γενιές./ — «Ώστε όταν πια δεν είμαι τίποτα / τότε γίνομαι πραγματικά άνθρωπος;» / Κτίσμα από χώμα και νερό σημείο τρόμου / σε μένα δόθηκε η γλώσσα των παροιμιών σου / για να ζωογονήσω το πνεύμα των ταραγμένων / σύμφωνα με το μέτρο της γνώσης / των επιγόνων του μικρού καιρού / και τη δικαίωση του δημιουργήματος της λάσπης —/ (πράγμα ζυμωμένο με νερό / πες μου έχεις απλώσει χέρι στα μυστήρια;)»

Νίκος Παναγιωτόπουλος στο Σύσσημον ή Τα Κεφάλαια, Βιβλίο Δεύτερο, σ. 67)