Η αντισυστημική ψήφος έχει ριζωθεί βαθιά στο πολιτικό DNA της χώρας. Είναι τελείως υποκριτικό να την προσεγγίζουμε δήθεν έκπληκτοι. Το αντισυστημικό ένστικτο εδραίωσε, γιγάντωσε και έφερε στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επέλεξε να συγκυβερνήσει -δις- με ένα κόμμα φωτοβολίδα που διακήρυττε ότι μας ψεκάζουν. Το αν ο αντισυστημισμός εκφράζεται ακροαριστερά, ακροδεξιά, θρησκευτικά, ναζιστικά ή με οποιονδήποτε άλλο πιθανό και απίθανο τρόπο είναι μάλλον συγκυριακό, συμπτωματικό και σχεδόν τυχαίο. Έχουμε ήδη, τουλάχιστον, 4 κόμματα στην σημερινή βουλή που δεν λένε απολύτως τίποτα, παρά γενικόλογες, «πιασάρικες» αντισυστημικές αερολογίες, που φαίνεται ότι γοητεύουν σημαντική μερίδα του λαού μας. Η οικονομική συμπίεση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού και η ανυπαρξία πολιτικών φορέων που να διατυπώνουν σαφή και δομημένο αντιπολιτευτικό λόγο οδηγεί σε ανορθολογικές επιλογές. Η μεγαλύτερη πρόκληση της νέας κυβέρνησης είναι να βελτιώσει πρωτίστως το βιοτικό και το πολιτισμικό επίπεδο των Ελλήνων. Το στοίχημα δεν είναι να ξαναπάρει 40% η ΝΔ σε 4 χρόνια. Το στοίχημα είναι να διαμορφωθούν οι συνθήκες ώστε να ωριμάσει η κοινωνία και να μην νοιώθουν την ανάγκη οι πολίτες σε τόσο μεγάλο βαθμό να εκφράζονται πολιτικά ψηφίζοντας ανορθολογικά και μισαλλόδοξα μορφώματα. Η χώρα χρειάζεται αξιόπιστο και δημιουργικό αντίλογο, αν θέλει μακροπρόθεσμα να επιτύχει την σταθερότητα και την ευημερία. Και η μεγαλύτερη αντίφαση είναι ότι προϋπόθεση για να συμβεί αυτό αποτελεί η επιτυχία της νέας κυβέρνησης. Αν πετύχει, ακόμα και αν αποτύχει εκλογικά, θα έχει αφήσει παρακαταθήκη ένα σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Αν αποτύχει, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να ξαναγιγαντωθούν φαινόμενα που πήγαν την χώρα πίσω. Ευχή μου λοιπόν, για το συμφέρον της χώρας, όχι μόνο για σήμερα αλλά και για το μέλλον, είναι να πετύχει. Δεν είναι απλό, αλλά είναι επιβεβλημένο.
Βαγγέλης Μπιτσαξής