Στη νεώτερη Ελλάδα, ο Ιούνιος έχει πολλές λαϊκές ονομασίες, που σχετίζονται με τις αγροτικές ασχολίες της εποχής:
- Θεριστής, λόγω του ότι είναι ο κατεξοχήν μήνας του θερισμού των δημητριακών.
- Αλυθτσατσής, Ρινιαστής, Ορνιαστής και Απαρνιαστής, ονομασίες που προέρχονται από την τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων σύκων, με καρπούς αγριοσυκιάς.
- Κερασάρης και Κερασινός, λόγω της ωρίμανσης των κερασιών.
- Τζιτζικάρης, λόγω της δυναμικής παρουσίας των τζιτζικιών.
Τον Ιούνιο έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο με τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το Βόρειο Ημισφαίριο, που πρακτικά σημαίνει την έναρξη του καλοκαιριού.
Μεγάλες θρησκευτικές γιορτές του μήνα:
- Πεντηκοστή (πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα), η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, που συνέβη την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
- Αγίου Πνεύματος (επομένη της Πεντηκοστής), του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδας (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα). Αργία για τους δημοσίους υπαλλήλους.
- Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα (11 Ιουνίου), τιμάται από τους αγρότες για να μην πέσει χαλάζι.
- Αγίου Ονουφρίου (12 Ιουνίου), πιστεύεται ότι «ρουφά» τα στάχυα, όποιου αγρότη δεν τον τιμήσει.
- Προφήτη Ελισσαίου (14 Ιουνίου), που προφυλάσσει από τη λύσσα.
- Αγίων Πάντων (την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή)
- Γενέθλιον του Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου), με πυρολατρικά και μαντικά έθιμα την παραμονή της γιορτής.
- Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου)
- 12 Αποστόλων (30 Ιουνίου)