•Όταν μεγαλώνεις,όταν λευκαίνουν τα μαλλιά μετά από δραστήρια,μαχόμενη ζωή η ματιά αλλάζει.Το ξέρω από τον ίδιο μου τον εαυτό.Η ματιά απομακρύνεται από τη στεροτυπία,την προκατάληψη,την εμμονή.Αναθεωρεί τον ίδιο της τον εαυτό.Το έντομο της μνήμης σε καθορίζει.Δεν ξέρεις απλως ,έχεις ζήσει τι έχει συμβεί από μέσα ,από έξω,από δίπλα,από κοντά .
Γνωρίζεις πρόσωπα καθοριστικά από κάθε παράταξη ,από τη καλή και τη στραβή τους,έχουν έρθει σπίτι σου,στο γραφείο σου,σε έχουν συμβουλευτεί και έχεις θάψει στη σκόνη του χρόνου τα μυστικά τους,παρακολουθείς το προσκήνιο και ξέρεις το παρασκήνιο Η ματιά τότε αποκτά μια παράξενη νέα αθωότητα,μια αγνότητα,ανακτά μια ύστερη παρθενία.Δεν έχει τίποτα να κρύψει.Είναι τότε που αυτό που λες παραξενεύει,εκπλήσσει.
Το ριζοσπαστικό πνεύμα μεταλλάσσεται.σε μια νέα καταληγουσα δύναμη.Είναι τότε που θα πουν γέρασε και ξεκουτιανε.Δεν ξερει τι λέει.Έλα που ξέρει καλά τι λέει.Μακαριοι όσοι μπορουν να ακούν αυτό που λεει.Δεν έχει υποχρεωτικά δικιο.Μπορεί να σφάλλει.Όμως έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα.Το θαρρος της γνώμης.Μια γνώμη η οποία δεν ελπίζει τιποτα και δεν φοβάται τίποτα.Είναι καθαρή,απογυμνωμένη από ιδιοτέλεια και φτιασίδια. «τώρα με χειρουργεί μια αλλοίθωρη νεολαία ,μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική».
•Η Αριστερά λάτρεψε κάποτε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.Η μήπως δεν το ξέρετε.Οχι μόνο στα τραπέζια των συσκέψεων αλλά και στο κανονικό τραπέζι του Μητσοτακεικου.Με ντολμαδάκια και κεφτεδάκια μιας σπουδαίας ισχυρής σπιτονοικοκυράς.Της Μαρίκας.Επαιξσν ιστορικό ρόλο τα ντολμαδάκια της και η θερμη της παλιάς γυναικείας περιποιητικότητας,της φιλοξενίας στο σπίτι.Συγκαθορισαν τότε την «κυβέρνηση ειδικού σκοπού»Με στόχο τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ.
Ο Μίκης Θεοδωράκης,κομμουνιστής ων,μετά από χρόνια στα κοινοβουλευτικά έδρανα του ΚΚΕ ,έγινε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και Επικράτειας στη κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.Στην επάρατη δεξιά.Στο Κράτος της Δεξιας.
Είχαμε όμως και μιαν άλλη ανομολόγητη αγάπη.Έναν παράνομο έρωτα.Τον ξέραμε,τον βλέπαμε σε επιλογες.Τον έρωτα του Τσίπρα με τον Κώστα Καραμανλή.Ακόμα και τώρα δεν του βγαίνει του Αλέξη να πει μια λέξη για τον Κώστα.Ανίκατε μαχαν ανεξήγητο;
•Σήμερα το όραμα του «ειδικού σκοπού»προβάλλει για να μπει φυλακή ο Κυριάκος Μητσοτάκης.Γελάω.Η ιστορία είναι μια βιτσιοζα κυρία που είναι αδύνατον να τη προβλέψεις και να την παρακολουθήσεις.Γυρνάει σαν τη σβούρα όπως της έρθει.Εστιν δίκης οφθαλμός ος τα πανθορά.Άλλο βέβαια αν το παίγνιο αυτό δεν βγαίνει.Ούτε τότε βγήκε.
•Το μέλλον δεν μπορείς να το προβλέψεις μπορείς όμως να το εμποδίσεις ,αν γνωρίζεις το παρελθόν.Αυτό εκπέμπει η δήλωση του Διονύση Σαββοπουλου.Καθαρή και σαφής.Τάχθηκε υπέρ μιας απο τις διαθέσιμες επιλογες που μάλλον είναι και πλειοψηφική.Τον ακούω.Καταλαβαίνω το πως το σκέφτεται.Δεν συμφωνώ στο συμπέρασμα του για διάφορους λογους τους οποιους θα εξηγήσω σε λίγες μέρες.Έτσι απο κέφι.Η δίκη μου γνώμη δεν έχει τη βαρύτητα του Νιονιου.Γιατί;Για ετερόκλητους λογους «Γιατί κάτι μ αρρωσταίνει σ αυτή τη Πολιτεία/και παίρνω σβάρνα τα φαρμακεία..».Αλλά και γιατί «πήρες την αλήθεια μου και μου τη κανεις λιώμα/και το πόδι μου τραβάς βαθειά μέσα στο χώμα.»Γιατί «τώρα κοκορεύεσαι απάνω στον εξώστη/και μιλάς στο πόπολο σαν το ναυαγοσώστη».Γιατί τέλος «Εμείς/μιας διψυχης ωδής/παράλογα ανοιχτής/ με συμπεριφορές ανατροπής/και της βαθειας ζωής/της συντηρητικής/εμείς οι εκκρεμείς.
Χρονιές/με αίμα και φωτιές/και χούντας κι ιουλιανές/και της μεταπολιτευσης φωνές/αυτού του συρφετού/του δημοκρατικού /του νέου εγωισμού.
•Κάθε τι που σκέφτομαι μουρχεται κι ένας στίχος του Διονύση κι ας αντιφάσκει με άλλους.Την εξηγεί την αντίφαση.Μας έχει ποτίσει τόσο πολύ που πάντα τον ακούω είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ
Πάνος Μπιτσαξής