Του Άγη Βερούτη
Για κάποιον αδιόρατο λόγο, μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων γύρω μας έχουν πειστεί ότι η επαπειλούμενη κατάργηση των μετρητών ανά τον κόσμο είναι “καλή”.
Χωρίς πολλή σκέψη, παραδίδουν αδιαμαρτύρητα τον έλεγχο της ρευστότητας τους σε ένα σάπιο σύστημα διακυβέρνησης που έχει τη δυνατότητα να δεσμεύσει τα όλα περιουσιακά στοιχεία τους με το πάτημα ενός κουμπιού, με απλή διοικητική πράξη: δηλαδή την ατομική απόφαση ενός δημοσίου υπαλλήλου (υπουργείου ή δημοτικής αρχής) να τους εκμηδενίσει την οικονομική υπόσταση, χωρίς δικαστική απόφαση, χωρίς έλεγχο από κάποιον ανώτερο εκλεγμένο, χωρίς να νοιάζονται ποιοι και πόσοι καταστρέφονται με κάθε μια τέτοια απόφαση.
Αντίθετα, σε χώρες με λειτουργική δημοκρατία και μηχανισμούς του δημοσίου όπως η Ελβετία, τα μετρητά είναι επιθυμητά από το 70% του πληθυσμού, ενώ στο σχετικό άρθρο του 2019 στο BBC ένας 44χρονος λέγει: Cash is more tangible, he feels: “You can be sure you own it.”
Και εκεί έγκειται η χρησιμότητα των μετρητών, τόσο για τη διασφάλιση του πραγματικού ιδιοκτησιακού δικαιώματος του ρευστού, όσο και για την προστασία του από αυθαίρετες ενέργειες δέσμευσής του, τόσο από τράπεζες, όσο και από δημόσιες υπηρεσίες. Παράδειγμα του πρώτου είναι τα ελληνικά capital controls του 2015 όσο και τα κυπριακά, όπου εκεί εκτός από την πρόσβαση στα χρήματά τους, οι πελάτες των Κυπριακών Τραπεζών έχασαν και το 50% των αποταμιεύσεών τους.
Στην Ελλάδα η δέσμευση και κατάσχεση των αποταμιεύσεων γίνεται με απλή διοικητική πράξη ενός δημοσίου υπαλλήλου, όπως ανακάλυψαν τον περασμένο Δεκέμβριο περί τους 1.500 δημότες του δήμου Αμαρουσίου. Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ένας υπάλληλος του δήμου, κατά τους Αντιδημάρχους “χωρίς δική τους έγκριση”, αποφάσισε να δεσμεύσει τους λογαριασμούς 1.500 δημοτών με επιστολή στις τράπεζες, και όπου πχ μια οφειλή των €300 (που μπορεί να μην είχε καν ενημερωθεί ο οφειλέτης) μετατράπηκε σε €600 με αυθαίρετες προσαυξήσεις σχεδόν 100%, και κατέληξε να δεσμεύσει τους λογαριασμούς του σε όλες τις τράπεζες, με καταθέσεις αρκετές δεκάδες φορές παραπάνω από την οφειλή, ακόμη και με την προσαύξηση!
Ποιος, θα μου πείτε, θα κινήσει νομική διαδικασία για €300 και θα πληρώσει δικηγόρο για να πάρει πίσω τα χρήματά του, ιδιαίτερα καθώς μπορεί να περιμένει και 10 χρόνια για να βγει η τελική απόφαση.
Το γεγονός ότι με τις διαδικασίες της εποχής του μνημονίου που παραμένουν και σήμερα, το Ελληνικό Κράτος συνεχίζει να λειτουργεί με τη συλλογιστική του χουντικού “Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν!!”, συμπεριφέρεται στον πολίτη σαν να μην έχει δικαιώματα, ή βασικές ανθρώπινες ελευθερίες, όπως εκείνη της δικαστικής απόφασης πριν ένας δημόσιος υπάλληλος αποφασίσει να δεσμεύσει 1.500 λογαριασμούς μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, ειδικά καθώς φημολογείται ότι ο Δήμος είχε ανείσπρακτα από το κράτος που ανέρχονταν σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.
Παραδείγματα σαν αυτά υπάρχουν χιλιάδες στην προηγούμενη δεκαετία (οκ ίσως όχι τόσο αυθαίρετα όπως αυτό που ανέφερα), τα οποία οδήγησαν στην απόσυρση δισεκατομμυρίων ευρών από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στην προηγούμενη δεκαετία, τα οποία επέστρεψαν σιγά-σιγά πίσω τη διάρκεια της θητείας της παρούσας κυβέρνησης.
Όμως, η προοπτική επιστροφής μιάς λεγόμενης “προοδευτικής διακυβέρνησης”, με σχηματισμό κυβέρνησης ηττημένων στις εκλογές, με τα χρήματα σε ηλεκτρονική μορφή πλην για συναλλαγές ως €500 (μπορεί να έχει πάει και στα €300 στο μεταξύ απ’ όσο γνωρίζω), και με ελέγχους αποτροπής σε οποιονδήποτε να πράξει όπως η μητέρα της τότε Υπουργού κ. Βαλαβάνη να βγάλει €200.000 από την τράπεζα μια μέρα πριν τα capital controls, ξαναφέρνει εφιαλτικές στιγμές στο μυαλό, με κόσμο να κλαίει χάμω, δίπλα στα ΑΤΜ.
Ακόμα χειρότερα, σκεφτείτε να αποφασίσουν μετά τις πρώτες (και πιθανόν μοναδικές εκλογές) όλα τα ελληνικά αντιπολιτευτικά κόμματα, να ψηφίσουν με 180 βουλευτές απλή αναλογική ΚΑΙ στις επόμενες εκλογές, οπότε θα μπούμε σε μια περίοδο ακυβερνησίας με αδύναμες κυβερνήσεις της αριστεράς, όπως πέρασε η Ιταλία στις δεκαετίες ‘70-’80, αλλά με γείτονα την αναθεωρητική Τουρκία, και όλους τους υποψήφιους επενδυτές στην Ελλάδα σε άτακτη φυγή.
Ευτυχώς, βέβαια για τις αποταμιεύσεις, εγκαίρως ανακαλύφθηκαν τα κρυπτονομίσματα που ΙΣΩΣ προσφέρουν μια στοιχειώδη προστασία από τις αυθαιρεσίες διεφθαρμένων συστημάτων κρατικής επιβολής, αν και αυτά χάρη στη μεθοδική υπονόμευση μέσω απατεώνων όπως η FX bank και λοιπών κρατικών κανονισμών που προσπαθούν να τα ελέγξουν, ίσως αποτελούν καταφύγιο μόνον για κάποιους που είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύουν να τα χάσουν όλα αν η υπονόμευση πιάσει.
Η συζήτηση για το πόση πραγματικά ελευθερία έχει μια κοινωνία που όλα τα περιουσιακά όλων των πολιτών, ακίνητα και ρευστά, ελέγχονται κεντρικά, υπηρεσιακά, χωρίς δικαστικές αποφάσεις, και προπάντων με πρόσφατη νομοθεσία που απαγορεύει στους πολίτες να κάνουν αναγκαστικά μέτρα εναντίον του Ελληνικού Κράτους, τείνει να κλείσει χωρίς να έχει καν αρχίσει.
Μια χώρα όπως η δική μας όπου το κράτος παίρνει όσα και όποτε θέλει χωρίς να μεσολαβήσει δικαστής, ενώ οι πολίτες απαγορεύεται από το νόμο να εκτελέσουν απαίτησή τους από το Κράτος, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, η επαπειλούμενη κατάργηση των μετρητών ισοδυναμεί με την κατάργηση των περιουσιακών δικαιωμάτων των Ελλήνων.
Σκεφτείτε μια κυβέρνηση μιας αλλοπρόσαλλης μειοψηφίας να αποφασίζει μέσω μιας κατασκευασμένης κατηγορίας να κατασχέσει τα περιουσιακά των πολιτικών της αντιπάλων με απλές διοικητικές αποφάσεις, και σε προσωπικό επίπεδο των βουλευτών, και σε επίπεδο κομματικών τραπεζικών λογαριασμών! Σας θυμίζει τίποτα; Πχ κάτι με όνομα φαρμακευτικής και με κατασκευασμένους μάρτυρες;
Σκεφτείτε απλά πώς κατάφερε να αποδεκατίσει την ελληνορθόδοξη κοινότητα της Τουρκίας ο Κεμάλ Ατατούρκ βάζοντας υπερβάλλοντες φόρους ιδιοκτησίας σε εκείνους που δεν αλλαξοπίστησαν στο Μωαμεθανισμό, πώς αποδεκάτισε ο Κατρούγκαλος τη μεσαία τάξη με την υπερφορολόγηση μέσω εισφορών και τελική φορολόγηση πάνω από 100% των εσόδων για μια κατηγορία εισοδημάτων, πως αποδεκάτισε την οικοδομή το ΦΠΑ 24% επι των σπιτιών του Αλογοσκούφη και το ΕΕΤΗΔΕ του Βαγγέλη Βενιζέλου που μετονομάστηκε σε ΕΝΦΙΑ.
Σκεφτείτε τα Τεκμήρια (που συνεχίζουν να ισχύουν και σήμερα) για 120 τετραγωνικά και ένα αυτοκίνητο 1980 κυβικών να γίνουν €30.000 το χρόνο, και κάποιος που βγάζει €15.000 να πρέπει να πληρώσει αυτό το φόρο και να ζήσει κιόλας, και χωρίς να μπορεί να πληρώσει μετρητά, και με τους λογαριασμούς του δεσμευμένους για πάντα.
Είναι αυτός πολίτης, ή μήπως είναι σκλάβος;
Μήπως οι Ελβετοί και οι Γερμανοί που διαφυλάσσουν τη χρήση των μετρητών τους, ξέρουν κάτι παραπάνω από εμάς;
Σκεφτείτε τώρα ένα σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης όπως αυτό που μας δώρισαν οι φίλοι μας οι Γερμανοί το 2018, να μπλοκάρει αυθαίρετα όλα τα περιουσιακά στοιχεία ενός φορολογουμένου, χωρίς καν να ξέρουν οι χρήστες του πώς πήρε αυτή την απόφαση, χωρίς καν να ξέρουν οι κατασκευαστές του πώς λειτουργεί (τα συστήματα ΤΝ δεν είναι ακόμα αντιληπτό πως δουλεύουν ούτε καν από τους αρχιτέκτονές τους).
Γιατί, άραγε, οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν τολμούν να χρησιμοποιήσουν το σύστημά τους ενάντια στους δικούς τους Γερμανούς πολίτες;
Αυτά είναι πολύ επικίνδυνες εξελίξεις για μια χώρα όπως η δική μας, χωρίς λειτουργική δικαιοσύνη, όπου οι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις δεν έχουν καν απόδοση ευθυνών, αλλά απλά έχουν μονιμότητα και ασυλία από τυχόν λανθασμένες αποφάσεις τους που μπορούν να καταστρέψουν τον οποιονδήποτε βρίσκεται στην δικαιοδοσία τους: δηλαδή όλους!
Έπρεπε προ πολλού να κάνουμε μια δημόσια συζήτηση για το τί θα κάνουμε ως κοινωνία με τα μετρητά, με δημοψήφισμα όπως οι Ελβετοί, και να δεσμευτούν οι αρχές που ψηφίζουμε ως πολίτες ότι θα τηρήσουν τις αποφάσεις που θα ληφθούν από όλους. Το “honey I closed the banks” ενός υποτιθέμενου μελλοντικού χαριεντιζόμενου λεβεντομ@λ@κ@, σε μια κοινωνία χωρίς μετρητά θα μας επιστρέψει στην παλαιολιθική εποχή, όπου έδινες 3 αυγά για 5 μήλα.
Δυστυχώς τόσο η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, όσο και η νομενκλατούρα της δημόσιας διοίκησης της Ελλάδος και σύσσωμη η Αριστερά, αδιαφορεί προκλητικά για το τί σκέφτονται, τί θέλουν και τί χρειάζονται οι πολίτες τους.
Σκεφτείτε απλά πώς για το γεγονός ότι λένε ότι πιάσανε την Καϊλή με την κατσίκα στην πλάτη (€600.000 μετρητά στο σπίτι της, που θα μπορούσαν να είναι μια μπάρα 10 κιλών χρυσού βαμμένο αγαλματάκι στο σαλόνι της) τα παιδιά σας ή εσείς οι ίδιοι θα είστε δέσμιοι μιας λάθος απόφασης από ένα σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης που κανείς δεν καταλαβαίνει πως έβγαλε αυτή την απόφαση. Ή από το επόμενο “honey I closed the banks” ενός ανεγκέφαλου πολιτικού που το ίδιο του το κόμμα τον εξοβέλισε. Σκεφτείτε ότι το επωαζόμενο CBDC που στοχεύει να είναι το ψηφιακό ευρώ έχει τις ίδιες βάσεις φιλοσοφίας και λειτουργίας του συστήματος IOU που ήθελε να εγκαταστήσει ο Γιάνης (με το ένα “νι”) όταν έκλεισαν οι τράπεζες
Σκεφτείτε ότι με αυτό οι ιδιωτικές τράπεζες δεν θα είναι πια απαραίτητες, και το κάθε κράτος θα έχει κεντρικό έλεγχο των νομισματικών αποθεμάτων του, της δανειακής ικανότητας εκάστου ενός εκ των πολιτών του, χωρίς καμία ιδιωτικότητα για κανέναν και για όλες τις συναλλαγές όλων των χρηστών του νομίσματος!
Ή σκεφτείτε να μην είναι καν το κράτος αλλά μια μακρινή Κεντρική Τράπεζα ίσως στην Φρανκφούρτη, που θα αποφασίζει για εσάς χωρίς εσάς εδώ στις παρυφές!
Όσο για την μεγάλη διαφθορά, θα συνεχίσει να γίνεται παγκοσμίως όπως γινόταν ως τώρα, με ράβδους χρυσού, με ανοίγματα λογαριασμών στις Ανδόρες και τον Παναμά, με ανώνυμες μετοχές και με μεταβιβάσεις ακινήτων σε εικονικές τιμές… Δεν αποτελεί πραγματικά δικαιολογία η καταπολέμηση της διαφθοράς με την κατάργηση των μετρητών!
Μήπως πρέπει, επιτέλους, να μιλήσουμε για τα μετρητά;
Η ελευθερία των δυτικών κοινωνιών ίσως και να εξαρτάται από αυτή την κουβέντα.
Λέω, μήπως…