Ἄ­συ­λο στὸ χαρ­τί

Ἄ­συ­λο στὸ χαρ­τί (Πε­ρι­κλῆς Κο­ρο­βέ­σης)

ΜΕΙΣ οἱ φυ­λα­κι­σμέ­νοι τοῦ χαρ­τιοῦ χά­σα­με τό­ση ζω­ή, ὅ­σο ἡ ἔ­κτα­ση τῶν γρα­πτῶν μας. Δὲν εἴ­χα­με καὶ ἄλ­λη λύ­ση. Ἤρ­θα­με καὶ δὲν μᾶς πε­ρί­με­ναν. Χτυ­πή­σα­με τὴν πόρ­τα, ἀλ­λὰ δὲν μᾶς ἄ­νοι­ξαν. Μι­λή­σα­με, καὶ ἡ γλώσ­σα μας ἦ­ταν ξέ­νη. Κα­τα­φύ­γα­με στὸ χαρ­τὶ ζη­τών­τας ἄ­συ­λο. Ὅ­μως καὶ ἐ­δῶ ἐ­ξό­ρι­στοι εἴ­μα­στε. Δὲν εἶ­χε χῶ­ρο γιὰ μᾶς. Μό­νο γιὰ τὶς λέ­ξεις.