ένα κείμενο που υπάρχει στο Αθηναϊκόν Αρχείον του Βλαχογιάννη, με το οποίο διορίζονται «επιστάται», αστυνόμοι θα λέγαμε, ο Μακρυγιάννης και ο Σπυρ. Πατούσας. Φέρει χρονολογία 1 Ιανουαρίου 1823.
Κοινήι γνώμηι διορίζονται οι Κύριοι Σπυρίδων Πατούσας και Μακρηγιάννης με εξήντα ανθρώπους αχωρίστως να καθίσωσιν εις την κοινήν πόρταν επιστάται κατά την συνήθειαν και να επαγρυπνώσιν εις την φύλαξιν των νόμων και ευταξίαν της πόλεως, εκτελούντες ακριβώς τα χρέη των και φυλάττοντες απαραβάτως τα εξής νομικά κεφάλαια:
1ον. Να υπακούωσι με το προσήκον σέβας και να εκτελώσι τας διαταγάς του Καπιτάνου και της Εφορίας.
2ον. Να διορίσωσι κεφαλάς εις τους στρατιώτας των δύο, ο μεν τον Νικολήν Δανίλην, ο δε τον αυτάδελφόν του, οίτινες εις έλλειψίν των να αναπληρώσι τον τόπον τους ως πρόσωπον εδικόν τους.
3ον. Να θεωρώσιν όλας τας εμπιπτούσας διαφοράς ενός εκάστου, ομοίως και να παιδεύωσι τας αταξίας αναλόγως με το έγκλημα του καθενός, φυλάττοντες ακριβώς την υπόληψιν και τιμήν των τιμίων ανθρώπων.
4ον. Αι τιμωρίαι θέλουν είναι δύο ειδών, σωματικαί και χρηματικαί. Τόσον η μία όσον και η άλλη θέλουν γίνονται με την δυνατήν εξέτασιν και δικαιοσύνην και με την συμφωνίαν και των δύο Επιστάτων, άμα δε οπού είναι η υπόθεσις μεγαλητέρα, θέλει την αναφέρουν εις τον Καπιτάνον και Εφορίαν και να ακολουθώσι κατά την διαταγήν των.
5ον. Οι στρατιώται οπού στέλλονται να πιάνωσι κανένα πταίστην, να μην έχωσι την άδειαν να τον εγγίζωσιν εις το παραμικρόν, αλλά να τον φέρωσι μέσα, και αφ’ού γένη η κρίσις του, να παιδεύεται κατά το έγκλημά του.
6ον. Στρατιώται μοναχοί χωρίς την άδειαν των μεγαλητέρων τους ούτε να πιάνωσι, ούτε να παιδεύωσι τινά, παρά εις τας ώρας οπού είναι διωρισμένοι να περιέρχωνται προς φυλακήν, και τότε εάν αληθώς πταίη ο πιασμένος και όχι απλώς και ως έτυχε.
7ον. Σπήτι κανενός ανθρώπου να μη πατήται χωρίς την άδειαν του Καπιτάνου και της Εφορίας διά καμμίαν αιτίαν, εκτός διά μπασκίνι.
8ον. Μπασκίνια να μη γίνωνται παρά εις υποκείμενα μαρτυρημένα δι’ άτιμα και εις οσπήτια άτιμα και με την παρουσίαν ενός των δύο Επιστάτων ή του πρώτου των στρατιωτών τους.
9ον. Εις τας ομολογίας οπού τους δίδονται να συνάζωσι να παίρνουν ρέσμι 10 τα % από εκείνον οπού λαμβάνει τα μετρητά. Εάν δε ο χρεώστης δεν είναι εις κατάστασιν να πληρώνη το χρέος του, να πληρώνη αυτός το ρέσμι και εν καιρώ να το κλείνη εις τον δανειστήν του. Ρέσμι δε κατά το παρόν να μη πληρώνεται παρά εις όσα ημπορεί ο χρεώστης να πληρώση και όχι διά όλον το κεφάλαιον της ομολογίας.
10ον. Οι στρατιώται οπού στέλλονται έξω διά να φέρωσιν ανθρώπους να παίρνωσι ποδοκόπι παράδες είκοσι την ώραν, ομοίως και μέσα εις την χώραν παράδες πέντε, να λαμβάνωσι δε αυτό από εκείνον οπού ήθελε έχη το άδικον.
11ον. Χαψιάτικον να παίρνωσι παράδες δέκα, όχι όμως από εκείνους οπού φυλακώνονται διά κοινά χρέη και δοσίματα.
12ον. Διά όσα λαμβάνωσιν από ρέσμια και γγερεμέδες να βαστώσιν ακριβή λογαριασμόν και να δίδωσι κάθε μήνα εις την Εφορίαν.
Εγράφησαν δύο ίσα του παρόντος και εδόθησαν εις χείρας και των δύο Επιστάτων, εσφραγισμένα τη κοινή σφραγίδι και υπογεγραμμένα.
Εν Αθήναις τη 1η Ιανουαρίου 1823.
(Τ.Σ.) Οι Έφοροι Αθηνών.