Απόσπασμα από την συνέντευξη της ποιήτριας Φίλιας Κανελλοπούλου στο Βήμα

Ο έρωτας είναι σημαντικός στη ζωή σου; Όσο σημαντικός φαίνεται να είναι μέσα από την ποίησή σου;

«Είναι πάρα πολύ. Βασικά, δεν μπορώ να υπάρξω αν δεν είμαι ερωτευμένη. Οπότε, στις φορές που η ζωή μου το πήρε αυτό για κάποιους λόγους, πένθησα πολύ. Η έμπνευση, όπως είπα, του πρώτου βιβλίου ήταν φίλος ο οποίος έφυγε και με τον οποίο εγώ ήμουν ερωτευμένη. Και σε αυτή τη δεύτερη συλλογή, οι εκδοχές της ζωής είναι η δική μου και η δική του – του απέναντι υποκειμένου. Ο έρωτας αποτελεί έμπνευση, αλλά στη ζωή μου δεν έχει να κάνει μόνο με το υποκείμενο. Έχει τύχει να μην είμαι ερωτευμένη και να είμαι εξαιρετικά παραγωγική γιατί είμαι, για παράδειγμα, κοντά σε φιλικά μου άτομα και νιώθω αυτή την έλξη που δεν είναι πάντοτε ερωτική. Προσωπικά, θεωρώ πολύ σημαντικό να υπάρχει αυτή η έλξη σε όλες τις σχέσεις. Δεν μπορώ να κάνω ούτε φίλους αν δεν νιώθω μια έλξη. Μου συμβαίνει επίσης με τη φύση. Όταν είμαι στη φύση νιώθω σαν να είμαι ερωτευμένη.»

Έχεις έναν τρόπο να παίρνεις κάτι το κοινό, το πεζό, το αδιάφορο και να το κάνεις ποίηση…

«Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ να κάνω γιατί πιστεύω ότι οι ιστορίες κρύβονται στα πράγματα που δεν λέγονται και που δεν φαίνονται. Αυτές τις ιστορίες μου αρέσει να βρίσκω και να τις καταγράφω. Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ. Θα δώσω ένα παράδειγμα. Έμενα κάποτε στη Θεσσαλονίκη, στον έβδομο όροφο μιας πολυκατοικίας, και για κάποιο λόγο άκουγα όλα τα διαμερίσματα. Οι αποκάτω κάθε μέρα βρίζονταν. Ουρλιάζανε, φωνάζανε. Ηρεμία ποτέ. Κι ένα βράδυ μόνο τους άκουσα να κάνουν έρωτα. Αυτή η μικρή ιστορία έγινε ένα χαϊκού και βρίσκεται στις “Εκδοχές της Ζωής”.»

Η δεύτερη ποιητική συλλογή της Φιλίας Κανελλοπούλου «Εκδοχές της Ζωής» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οροπέδιο.