Το ελβετικό σχολείο Rosemberg

 

•Είναι το πιο ακριβό ιδιωτικό σχολείο στο κόσμο.Δίδακτρα 140000 ευρώ ετησίως.Ήτοι για να φοιτήσει εκεί ένας μαθητής απαιτείται επένδυση 1.400.000 ευρώ.Λούσα πολλά,πολυτέλειες και η τελευταία λέξη της τεχνολογίας σε έναν σχολικό αυτοπροσδιορισμό ,το «σχολείο του μέλλοντος». Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά στη πράξη.Με προβλημάτισε η βασική του εκπαιδευτική αρχή. «θέλουμε να εμφυσήσουμε στους μαθητές τον ενθουσιασμό της δίκης τους ικανότητας». Δεν αρκεί μόνο η γνώση.Αυτό το αγαθό πληρώνουν κυρίως οι υπερούσιοι γονείς.
•Σκεπτόμουν το πόσοι μεμονωμένοι καθηγητές.φωτισμένοι άνθρωποι,το έχουν κάνει αυτό πράξη στην Ελλάδα μόνο με το μισθό τους.Συχνά εκτός ωραρίου.Χωρίς τα λούσα.Χωρίς τις πλουτοκρατικές πολυτέλειες.Το πως σφράγισαν το μέλλον πολλών μαθητών τους που τους μακαρίζουν και τους θυμούνται με σεβασμό και αγάπη.Είναι πολλοί.Στη δίκη μου γενιά περισσότεροι.Στο δε Κολλέγιο που τελείωσα εγώ,ιδιωτικό,ακριβό σχολείο αλλά όχι πλουτοκρατικό,σχεδόν όλοι.
•Στενοχωριέμαι όταν σκέπτομαι πως στη χώρα μας έχουμε τη δύναμη και το έμψυχο υλικό αυτή την αρχή να τη κάνουμε πράξη.Και δεν το κάνουμε.Να έχουμε δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα ικανό να εμφυσήσει στους μαθητές τον ενθουσιασμό της δίκης τους ικανότητας.Χωρίς να παραβλέπει την γνώση.Με τρόπους και δομές εξατομικευμένης προσέγγισης.Δεν χρειάζονται λούσα.Δεν χρειάζονται φρου φρου.Έμπνευση,μεράκι,ψυχή γνώση και οργάνωση.Μια κουλτούρα αποστολής.Γιατί είναι καλό να έχεις σύγχρονα σχολεία με άρτιες υποδομές.Το βασικό όμως είναι το τι μαθαίνεις μ,πως το μαθαίνεις και ποιος είναι ο δάσκαλος.Το εκπαιδευτικό σύστημα.Αυτό είναι που πάσχει.Οι άνθρωποι υπάρχουν.Απαιτείται βέβαια ένα περιβάλλον γόνιμης,όχι παλαιομοδίτικης τάξης και πειθαρχίας.Άμιλλας με την καλή εννοια.Επιβράβευσης της προσπαθειας.Όχι θεσμοθετημενο μπάχαλο.

Πάνος Μπιτσαξής

Μια σκέψη στο “Το ελβετικό σχολείο Rosemberg”

  1. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα εμπνευσμένων δασκάλων που ασκούν το έργο και το λειτούργημά τους με απαράμιλλη θυσία και αγώνα στη χώρα μας ακόμη και σήμερα. Η μικρή μας κοινότητα στα Ορεινά Δερβενοχώρια, έχει την τύχη να γνωρίσει και να γευτεί το έργο ενός εμπευσμένου δασκάλου της μουσικής τέχνης. Του Κώστα του Ασημάκη. Του οποίου τα έργα και τις ημέρες έχω την Ευλογία να έχω γνωρίσει από κοντά κι εγώ. Και εύχομαι σε αυτή την πολύπαθη από το εγώ των ανθρώπων χώρα, να αποκτήσει κάποια στιγμή πολλούς δασκάλους σαν τον Κώστα. Θα αλλάξει όλη η κοινωνία μας!!!

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.