Η Μαρουλιώ Ζουγανέλη, η οποία μαζί με την οικογένειά της αναβιώνουν την αυθεντική και παραδοσιακή πλευρά της Μυκόνου, μιλά στο Mykonos Post για τη δημιουργία του αγροκτήματός τους, την καθημερινότητά τους, αλλά και τις δραστηριότητες που θα συναντήσει κανείς μόλις το επισκεφτεί.
Η τετραμελής οικογένεια Ζουγανέλη βρίσκεται πίσω από το πανέμορφο αγρόκτημα Rizes, το οποίο έρχεται να μας υπενθυμίσει την αυθεντική μυκονιάτικη ζωή και την παραδοσιακή πλευρά του νησιού. Ο Νικόλαος και η Παναγιώτα Ζουγανέλη, μαζί με τα παιδιά τους, Μαρουλιώ και Γιάννη, έχουν δημιουργήσει μια μικρή όαση λίγο έξω από το χωριό της Άνω Μεράς, που λειτουργεί τα τελευταία τρία χρόνια, και μας συστήνουν τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες τους. Η Μαρουλιώ, παρά το νεαρό της ηλικίας της (21 χρόνων) μας μίλησε για την απόφαση να μπουν στον τουριστικό τομέα και να προσφέρουν μια εναλλακτική εμπειρία σε κάποιον που θα ενδιαφερθεί να μάθει περισσότερα για την παράδοση και την ιστορία του κυκλαδίτικου νησιού.
Ο αχεργιώνας -όπως τον ονομάζουν- ή αλλιώς η αποθήκη με τα εργαλεία
«Θα ξυπνήσουμε όλοι αρκετά νωρίς το πρωί για να αρχίσουμε τις δουλειές μας»
Οι Rizes είναι ένα πολυλειτουργικό αγρόκτημα, όπως επιμένει να το χαρακτηρίζει η Μαρουλιώ σε κάθε ευκαιρία. Τι σημαίνει όμως αυτό; «Στις Rizes συνδυάζουμε τη λαογραφία μαζί με τη γαστρονομία, αλλά και το αγροτικό κομμάτι, διότι έχουμε τις δικές μας καλλιέργειες και τα δικά μας ζώα. Οι επιλογές που έχουν οι επισκέπτες μας είναι πολλές. Μπορούν να έρθουν να φάνε στο εστιατόριό μας, να αξιοποιήσουν τις δραστηριότητές μας (όπως να κάνουν μαθήματα μαγειρικής ή να παρασκευάσουν ψωμί), να περιπλανηθούν στο χώρο μας και να μάθουν για την αρχιτεκτονική της Μυκόνου και τις παραδοσιακές συνήθειες των ανθρώπων της ή απλά να μας γνωρίσουν» εξηγεί η Μαρουλιώ. Ακόμη, μια νέα προσθήκη είναι η δυνατότητα ιππασίας στο χώρο, ο οποίος φιλοξενεί 32 άλογα. «Δίνεται η δυνατότητα σε όποιον το επιθυμεί να κάνει μαθήματα ιππασίας. Παράλληλα, οργανώνουμε και βόλτες με τα άλογα, οι οποίες καταλήγουν σε ένα πικ νικ στην παραλία. Είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία» προσθέτει.
Οικοδεσπότης και ξεναγός σε αυτή την εμπειρία, είναι η μυκονιάτικη οικογένεια, που συνεχίζει να ζει με την παράδοση και τα έθιμα, τα οποία περνούν από τη μία γενιά στην άλλη. Πλέον η καθημερινότητα και των τεσσάρων μελών της οικογένειας Ζουγανέλη είναι γεμάτη με δουλειές, για την καλύτερη και πιο αποδοτική λειτουργία του αγροκτήματός τους -ή όπως το αποκαλούν, του χωριού τους. «Θα ξυπνήσουμε όλοι αρκετά νωρίς το πρωί. Ειδικά ο πατέρας μου ξυπνάει από τις 5 το χάραμα, καθώς φτιάχνει το ψωμί και πηγαίνει να ταΐσει τα άλογα. Η μητέρα μου θα πάει να φέρει προμήθειες για το μαγαζί και όταν θα επιστρέψει, ασχολείται με τις δουλειές του εστιατορίου, καθώς και με τα λογιστικά, αφού έχει αναλάβει και το οικονομικό κομμάτι. Έπειτα, αναλαμβάνουμε τον ρόλο του οικοδεσπότη, όπου υποδεχόμαστε τον κόσμο και τον καλωσορίζουμε στο σπίτι μας», εξηγεί η Μαρουλιώ.
Ο Νικόλαος Ζουγανέλης μαζί με τον πατέρα του, Γιάννη Ζουγανέλη ετοιμάζουν το ψωμί
«Υπάρχει μεγάλη απήχηση από τον κόσμο, ειδικά από οικογένειες με μικρά παιδιά»
Οι Rizes βρίσκονται στη Μαού στην Άνω Μερά, στον δρόμο προς Φωκό. Εκεί η οικογένεια Ζουγανέλη καλλιεργεί φρούτα και λαχανικά, τα οποία χρησιμοποιούνται στις συνταγές για τα πιάτα του εστιατορίου τους. Ντομάτες, μελιτζάνες, κολοκύθια, αγγούρια, πιπεριές, μαρούλια, καρπούζια και πεπόνια είναι μερικά από τα ζαρζαβατικά και τα φρούτα που καλλιεργούν κάθε καλοκαίρι. Αυτό, είναι ένα κομμάτι που φαίνεται να τραβά έντονα το ενδιαφέρον των γονιών που έχουν μικρά παιδιά και η Μαρουλιώ εξηγεί στο Mykonos Post το γιατί: «Υπάρχει μεγάλη απήχηση από τον κόσμο, ειδικά από οικογένειες με μικρά παιδιά, διότι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να ενημερωθούν με έναν βιωματικό τρόπο για το πώς καλλιεργούνται τα προϊόντα που βλέπουν έτοιμα στα σούπερ μάρκετ. Ταυτόχρονα, τα παιδιά δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την επαφή με τα ζώα, καθώς τα περισσότερα από αυτά έρχονται από πόλεις. Συνεπώς, κάτι τέτοιο δεν τους είναι καθόλου οικείο».
«Πολλοί είναι οι ξένοι που θέλουν να γνωρίσουν την παραδοσιακή πλευρά της Μυκόνου, και όχι μόνο τα πάρτι, τη διασκέδαση και τη χλιδή»
Οι περισσότεροι επισκέπτες του αγροκτήματος φαίνεται να είναι τουρίστες. Σε ένα νησί όπως η Μύκονος, η οποία είναι κατά βάση γνωστή για τη διασκέδαση και την έντονη νυχτερινή διασκέδαση, ακούγεται κάπως περίεργο να υπάρχει τόσο μεγάλη ανταπόκριση από τους ξένους για έναν εναλλακτικό τουρισμό. Όμως, υπάρχουν αρκετοί ξένοι τουρίστες, που επιθυμούν να μάθουν και να γνωρίσουν από κοντά μια διαφορετική όψη του νησιού. Την όψη που έχει έντονη παράδοση και ντόπια έθιμα. «Πολλοί είναι οι ξένοι που θέλουν να γνωρίσουν την παραδοσιακή πλευρά της Μυκόνου, και όχι μόνο τα πάρτι, τη διασκέδαση και τη χλιδή. Ενδιαφέρονται πολύ να το δουν αυτό. Αρκετά συχνά, μας λένε πως διάβασαν για εμάς ή άκουσαν πολύ θετικά σχόλια, οπότε θέλουν να μάθουν τι είναι αυτό, το οποίο συζητιέται τόσο πολύ» σχολιάζει χαρακτηριστικά η Μαρουλιώ.
@Rizes
«Η φιλοξενία ήταν κάτι που είχαμε πάντα στο σπίτι μας»
Η οικογένεια Ζουγανέλη ανέκαθεν ζούσε μια κλασσική, ελληνική, παραδοσιακή ζωή στη Μύκονο. Το αγρόκτημα ήταν το σπίτι τους. Το φροντίζουν και το πονούν εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, ήρθε η στιγμή που θέλησαν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα και να μπουν στο τουριστικό κομμάτι, χωρίς όμως να χάσουν την ταυτότητα και την αυθεντικότητά τους. «Εμείς πάντα ζούσαμε έτσι. Πάντα ζούσαμε με τον παραδοσιακό τρόπο. Είχαμε τις καλλιέργειές μας, τα ζώα μας, τα πανηγύρια μας. Το σπίτι μας ήταν πάντα γεμάτο κόσμο, αφού η μητέρα μου έκανε συνέχεια τραπέζια. Δηλαδή αυτό που κάνουμε τώρα δεν διαφέρει πολύ από αυτό που ζούσαμε τότε. Απλά είπαμε να το κάνουμε πλέον σε επαγγελματικό επίπεδο και να ασχοληθούμε με το τουριστικό κομμάτι. Η φιλοξενία ήταν κάτι που είχαμε πάντα στο σπίτι μας».
«Αυτό το συναίσθημα θέλω να περάσω στους επισκέπτες μας. Την έννοια της φιλοξενίας, της συντροφικότητας και πάνω από όλα, της παράδοσης».
Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, η Μύκονος είναι γεμάτη με παράδοση και ιστορίες, κάτι που σύμφωνα με τη Μαρουλιώ, πολλοί άνθρωποι το έχουν ξεχάσει. Τονίζει, λοιπόν, πως ένα από τους βασικούς στόχους στις Rizes είναι να θυμίσουν στον κόσμο κάτι που έχουν αφήσει πίσω τους. «Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να μην είναι έξω σε κάποιο χωράφι και να τρέχει, ή να μην έχει επαφή με τα ζώα, ή το σπίτι μας να μην έχει κόσμο. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά που κάποιες φορές μέναμε μόνοι στο σπίτι και έλεγα στη μητέρα μου “Τι συμβαίνει; Σήμερα θα φάμε μόνοι μας;”. Αυτό το συναίσθημα θέλω να περάσω στους επισκέπτες μας. Την έννοια της φιλοξενίας, της συντροφικότητας και πάνω από όλα, της παράδοσης».
Ο χώρος τους εστιατορίου και το εξωτερικό κομμάτι του ξυλόφουρνου
«Αυτό που αναπολώ είναι να βγω έξω χωρίς να φοβάμαι πως θα συμβεί κάτι»
Αυτό, πάντως, που είναι σίγουρο, είναι πως το νησί τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει πολύ. Αυτές οι αλλαγές, πολλοί ντόπιοι Μυκονιάτες, θεωρούν πως έχουν αλλοιώσει την ταυτότητα και την αίγλη που είχε κάποτε η Μύκονος και αυτό είναι κάτι που η Μαρουλιώ -η οποία έχει ζήσει όλη της τη ζωή στο νησί- γνωρίζει πολύ καλά. «Είμαι 21 ετών και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παιδάκι, η Μύκονος έχει κάνει στροφή 180 μοιρών. Πιστεύω ότι έχουν αλλάξει τα θέλω και τα πιστεύω ορισμένων ανθρώπων και πως έχουν γίνει πιο καταναλωτικοί και πιο άπληστοι. Για αυτό έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Επίσης, θεωρώ πως έχουμε να δούμε πολλά ακόμα στο μέλλον. Πράγματα που θα αλλοιώσουν την παράδοση και το παρελθόν μας. Δυστυχώς, Θα συνεχίζουν να έρχονται αλλαγές στον τόπο μας», λέει με ειλικρίνεια.
Κάτι που με εξέπληξε κατά τη διάρκεια της συζήτησης μας, ήταν η απάντησή στην ερώτηση για το τι αναπολεί περισσότερο από τα παλιά. «Αυτό που αναπολώ είναι να βγω έξω χωρίς να φοβάμαι πως θα συμβεί κάτι. Και οι γονείς μου το ίδιο. Δηλαδή αν είναι να φοβάμαι να βγω να περπατήσω στη Χώρα, την οποία έχω περπατήσει αμέτρητες φορές όλη μου τη ζωή, για εμένα αυτό είναι κάτι το απίστευτο και πολύ στενάχωρο. Επίσης, θα ήθελα τη Μύκονο με λιγότερο κόσμο. Αλλά με καλό κόσμο. Αυτά τα δύο αναπολώ περισσότερο. Δεν μπορώ να διανοηθώ να πηγαίνω σε μία παραλία και μου λένε πως δεν μπορώ μείνω και να κολυμπήσω αν δεν κάτσω σε μια ξαπλώστρα. Σε μία παραλία που πηγαίνω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και έχω παίξει και μεγαλώσει εκεί».
Εύχομαι από την καρδιά μου, σύντομα να έχουμε κι εμείς ένα πολυλειτουργικό αγρόκτημα σαν τις Ρίζες Μυκόνου στη μικρή μας κοινότητα στα Ορεινά Δερβενοχώρια. Και να στεφθεί με επιτυχία και πολύ θετικό αποτύπωμα για όλη τη χώρα μας. Να γίνει η Κιβωτός της Πάρνηθας για πολύ περισσότερο κόσμο.