Ρίζες και κορφές

– Πῆτε μου, ρίζες τῶν δενδρῶν και σεῖς, κορφές τοῦ δάσους τί βλέπετε βαθειὰ στὴ γῆς καὶ τί ψηλὰ στὰ οὐράνια;

Στόν κόσμο ἐτοῦτον, πού περνᾶς νά βγάλῃς τή σειρὰ σου, ἀξίζει νά ’σαι ταπεινός ἤ νά ’χης περιφάνεια;

Κι’ εἶπε ἡ ριζούλα ἡ πιό βαθιά μές ἀπ’ τῆς γῆς τά σπλάχνα – τήν ἀδελφή μου ἐγώ κορφή ποτέ δέν τή ζηλεύω κι, οὔτε μέ νοιάζει ἄν λησμονᾶ μές στ’ οὐρανοῦ τήν ἄχνα πῶς γιά νά παίζῃ αὐτή ψηλά, στά βάθη ἐγώ δουλεύω.

Γ. ᾿Αθάνας