Ένα διεφθαρμένο σύστημα που πάσχει από βαριάς μορφής ηθοπενική αναιμία θα προσπαθήσει να κρυφτεί πίσω από έναν φουκαρά, που βρέθηκε σε μια θέση ευθύνης στα 55 του χρόνια δίχως τα απαραίτητα προσόντα. Η ίδια κατάσταση επικρατεί σ’ όλους τους τομείς. Τη χώρα κρατάει ζωντανή ένας μικρός αριθμός ανθρώπων που καθημερινά σκύβει το κεφάλι και αδιαμαρτύρητα δουλεύει και δημιουργεί με συνέπεια και αφοσίωση. Άνθρωποι απλοί, ταπεινοί, έντιμοι. Κι ανάμεσά τους μια νεολαία, παρατημένη και παραιτημένη, που κρύβει μέσα της μεγάλη λεβεντιά. Γιατί είναι μεγάλη λεβεντιά να μπορείς να σωθείς φεύγοντας από το σμπαραλιασμένο τρένο, αλλά να μένεις μέσα προσπαθώντας να απεγκλωβίσεις τους συνανθρώπους σου που ζητούσαν βοήθεια. Τίποτα δεν αλλάζει! Άμα ο άνθρωπος δεν βρει τα εργαλεία να αλλάξει τον εαυτό του, τίποτα δεν θ’ αλλάξει. Μοιραία, θα ζούμε μέσα στο πένθος.

Nikolaos Soukos

Associate Teaching Professor