Τον Γενάρη συμπληρώνονται 100 χρόνια από το θάνατο του Μαξ Νορντάου. Αφορμή να θυμηθούμε ένα από τα σπουδαιότερα έργα πολιτικής φιλοσοφίας όλων των εποχών. «Τα κατά συνθήκη ψεύδη».
Η δημόσια ζωή είναι υπέρ πλήρης κατά συνθήκη ψευδών. Το ψεύδος αυτό κυριαρχεί απόλυτα. Εγώ το θεωρώ αθώο ψεύδος. Είναι αυτό που όποιος το διατυπώνει ξέρει ότι δεν τον πιστεύει κανείς. Κι αυτός που το ακούει ξέρει ότι αυτός που το λέει ξέρει ότι δεν τον πιστεύει. Έτσι όλοι μένουν ευχαριστημένοι. Το ψευδές κυκλοφορεί χωρίς εμφανή αντίλογο. Με ένα κούνημα του κεφαλιού και ένα νεύμα όλοι δείχνουν ότι αυτά είναι για να περνάμε την ώρα μας.
•Έτσι λοιπόν η «επάνοδος της Δικαιοσύνης» του κ.Τσίπρα.
Έτσι η τετραετία αύξησης των μισθών του κ.Μητσοτάκη. Ποιοι μισθοί θα ανέβουν με 10% πληθωρισμό. Θα ανέβουν ονομαστικά και θα πέφτουν στην αγοραστική δύναμη.
•Έτσι και ο απεγκλωβισμός της δημοκρατικής παράταξης από την «ομηρεία» με προγραμματικές συμφωνίες. Τα «προγράμματα» δεν ξέρει κανείς ποιος τα έγραψε ,δεν τα έχει διαβάσει ούτε ο συντάκτης τους, δεν εφαρμόζονται ποτέ και είναι τα πιο ανιαρά κείμενα στην ιστορία του γραπτού λόγου.
•Γι αυτό κανείς δεν ασχολείται με τα κατά συνθήκη ψεύδη. Δεν έχει σημασία τι λένε αλλά ποιος το λέει. Τίποτα άλλο. Ποιος έχει την καλύτερη η τη λιγότερο κακή ομάδα διακυβέρνησης.
•Άλλα είναι τα ένοχα ψέμματα .Αυτά που παρασύρουν έναν λαό στη πλάνη, την αυταπάτη και τα καίρια ιστορικά λάθη-εγκλήματα.
Πάνος Μπιτσαξής