…..Προϊόν της μετριότητας είναι και η τάση της εποχής που χαρακτηρίζεται ως «παθητική παραίτηση» – μια κατάσταση όπου απλώς ο μέτριος σπρώχνει τον χρόνο αντί να τσαλακωθεί αντιπαρατιθέμενος και διεκδικών λόγω και έργω την προσφορά προστιθέμενης αξίας.
Πίσω από πομπώδεις αλλαγές, που έχουν να κάνουν με διαχείριση ανθρωπίνων πόρων, ορισμένες φορές η θεαματική εικόνα στον αφρό κρύβει από κάτω «λιμνάζοντα ύδατα» (αυτές είναι συνήθως αντιφάσεις θεωρητικών ανατροπών που συντελούνται με συνταγολόγια εγχειριδίων και με μύηση υπνοπαιδείας).
Όταν οι «διαδικασίες» γίνονται αυτοσκοπός της αλλαγής, δημιουργούν ένα ανθεκτικό κέλυφος για τη μετριότητα, αποθεώνοντας ευλαβικά την τυποποίηση. Εκεί η μετριότητα «αναπνέει» καλύτερα, σε ένα καθεστώς ομογενοποίησης, συντελώντας και σε μια συμφωνημένη, ηλιθιώδη «ευτυχία» (των οικιών υμών εμπιπραμένων…).
Ένα απάνθισμα από διατυπώσεις περί μετριότητας, εδώ
Ειδικότερα για τη μετριότητα στον τόπο μας, κρατώ την αμεσότητα της ευφυίας του Γιάννη Τσαρούχη, που είχε πει: «Οι μέτριοι είναι η ισχυρότερη κοινωνική ομάδα στην Ελλάδα. Ένα αδίστακτο κρεβάτι του Προκρούστη».
Αυτά, διαβάζοντας στο epixeiro.gr ένα περιεκτικό άρθρο του startupper Μιχάλη Κωστόπουλου, co-founder της Opsarion, σχετικά με την “κουλτούρα της μετριότητας”.
Πηγή: epixeiro.gr