Λίγο πριν το τέλος της τελευταίες ποιητικής συλλογής, ο Κακριδής οραματίζεται μια μέρα που οι πόλεμοι θα εκλείψουν (για να το πάρει αμέσως μετά πίσω), ενώ αλλού εμφανίζεται βέβαιος για την εκ νέου ομόνοια των σλαβικών λαών ρωσικής προέλευσης σ’ ένα επόμενο χρονικό διάστημα

(«και θα τους δεις να σχηματίζουν πάλι / –Ρώσοι, Ουκρανοί και Λευκορώσοι– μία / μεγάλη συντροφιά. Ποιος αμφιβάλλει;»).

Αμήν