Από την καθημερινή διαβάζουμε:
Το ερωτικό κάλεσμα ενός αρσενικού ελαφιού αντιλαλεί στο βουνό, ακούγεται σαν απελπισμένο. Το φθινόπωρο είναι η εποχή αναπαραγωγής τους: στήνουν καρτέρι στις πηγές, από όπου σίγουρα θα περάσουν τα θηλυκά, και προσπαθούν να τα γοητεύσουν με μια αλλόκοτη κραυγή. Όταν μπει ο Νοέμβρης, τα ερωτικά ειδύλλια έχουν ήδη ολοκληρωθεί και ο χειμώνας τους στην Πάρνηθα συνεχίζεται ατάραχα. Δεν είναι τα μοναδικά ζώα του βουνού: αγριογούρουνα, κρητικοί αίγαγροι, αλεπούδες, ερπετά και πουλιά ζουν εδώ, ενώ πρόσφατα έκανε την επανεμφάνισή του και ο λύκος. Ναι, αυτό είναι μια χαρμόσυνη είδηση, διότι η Πάρνηθα είναι ένα αληθινό βουνό, που ευτυχώς ανακάμπτει παρά τις πυρκαγιές και τις κακοποιήσεις δεκάδων ετών. «Βλέπεις ανθρώπους να διαμαρτύρονται για τα αγριογούρουνα και τους λύκους, επειδή φοβούνται. Άλλοι ταΐζουν τα ελάφια, κάτι που φυσικά απαγορεύεται. Οι περισσότεροι έρχονται απροετοίμαστοι και χάνονται στα μονοπάτια. Η Πάρνηθα είναι εθνικός δρυμός, δεν είναι συνοικιακό πάρκο. Εμείς εισβάλλουμε στον χώρο των ζώων και σε καμία περίπτωση εκείνα στον δικό μας», μου λέει ο Γιάννης Χέλης, διαχειριστής του καταφυγίου Μπάφι, αναδεικνύοντας ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα που προέκυψε από την εποχή της πανδημίας, όταν οι Αθηναίοι άρχισαν να εκδράμουν και να εκτιμούν τη φύση, χωρίς όμως να είναι εξοικειωμένοι με την κουλτούρα και τους κανόνες του βουνού.