•Πριν από τρία χρόνια παρουσίασα στον Ιανό ένα βιβλίο μου. Είχαν μιλήσει γι αυτό και τους ευχαριστώ και πάλι ο Χρήστος Χωμενίδης, ο Γιωργος Ανωμεριτης, ο Σπύρος Ταλιαδουρος με συντονισμό της Κατερίνας Μπακογιάννη. Μαζί τους και ο αείμνηστος Γιάννης Καραχισαριδης. Ο τίτλος είναι «Όταν το μέλλον έπαιζε κρυφτό.1956-1974 ιστορία και ιστορίες».
Εκεί διηγούμαι την ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας μέσα από τα μάτια δύο παιδιών.Της αφεντιάς μου που μεγάλωσε στα πούπουλα μιας οικογένειας της ανερχόμενης αστικής τάξης. Του Αντρέα Πιστικού που γεννήθηκε την ίδια χρονιά με μένα (1956) σε ένα πάμπτωχο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας και μεγάλωσε σε ένα ορφανοτροφείο των Πατρών. Συγκρίνω τις δυο ανόμοιες πορείες στην μετεμφυλιακή πραγματικότητα. Μεταξύ άλλων το Κολλέγιο Αθηνών και το σχολείο του Ορφανοτροφείου. Πως αντανακλούσε ο τότε κόσμος στα μάτια δυο παιδιών σε δραματικά διαφορετικά περιβάλλοντα.
Το θαύμα που έγινε. Στο μεγάλο χωνευτήρι της μεταπολίτευσης οι δυο αυτοί άνθρωποι συναντήθηκαν και συνεργάστηκαν, ως δικηγόροι Αθηνών, ως αστοί ,στην αχανή αστική τάξη που δημιουργήθηκε συντρίβοντας τις ταξικές διακρίσεις της προδικτατορικής Ελλάδας.
•Γιατί σας τα λέω αυτά. Η ιστορία του Αντρέα στο ιδιωτικής φιλανθρωπικής πρωτοβουλίας ορφανοτροφείο ήταν επώδυνη.Καταγράφω από τις διηγήσεις του σκληρές και ανελέητες συνθήκες στο παρασκήνιο του ιδρύματος. Όμως να τι μου είπε. Αν δεν είχα μεγαλώσει εκεί ξέρεις τι θα ήμουνα; Άκληρος αγρότης στη Μαλεσιάδα.
Σήμερα ο Αντρέας όπως εγώ συμπλήρωσε 40 χρόνια ενεργού δικηγορίας στην Αθήνα. Η πραγματικότητα είναι πολύπλοκο, μπερδεμένο αφήγημα. Πολυπαραμετρικό.
•Τίποτα για να το ξεκαθαρίζουμε δεν νομιμοποιεί την κακοποίηση.Τίποτα.Η Ελλάδα του 2023 δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα του 1960 . Όμως σε ένα αδύναμο και ανοργάνωτο Κράτος η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι «Αναγκα και Θεοί πείθονται». Εκατοντάδες παιδιά, και το λέω μετά λόγου γνώσεως, που θα ήταν τρόφιμοι των φυλακών, γίνονται οι αυριανοί επιστήμονες η έντιμοι εργαζόμενοι οικογενειάρχες με άριστη έξωθεν μαρτυρία και πορεία. Η Κιβωτός έχει δώσει τέτοια παιδιά.Ότι και να έχει γίνει αυτό πρέπει να μην απαξιωθεί.Το λέω για αυτούς που θα αναλάβουν.Γιατί δεν αρκεί να είσαι πρόσωπο κύρους η διδάκτωρ για να κάνεις αυτή τη δουλειά.Έχω δει απλές γυναίκες εθελόντριες να κάνουν θαύματα με ένα μόνο τυπικό προσόν.Την αγάπη.
Πάνος Μπιτσαξής