•Η φύση του χρόνου είναι αδυσώπητη και αφυδατώνει τα γεγονότα. Η μόνη αδιαμφισβήτητη αλήθεια για το Πολυτεχνείο ήταν το πάθος. Να πέσει η χούντα. Από το ψωμί ,παιδεία ,ελευθερία πρώτη ήταν η ελευθερία και όχι το ψωμί.
Ο καθένας από μας τότε είχε το δικό του θολό όνειρο για το τι έπρεπε να επακολουθήσει Η Δημοκρατία,η λαϊκή επανάσταση,ο σοσιαλισμός,η εθνική ανεξαρτησία.
Ένα παράξενο χαρμάνι ασάφειας και νεανικής απροσδιοριστίας. Αλλά όταν λέμε πάθος εννοούμε πάθος. Δεν περιγράφεται με λόγια.Μόνο όταν το έχεις ζήσει το αναβιώνεις στη μνήμη των αισθήσεων. Ήταν κοχλάζον.Είχε μια αφοβιά. Περιφρόνηση του κινδύνου.
Ετοιμότητα αυτοθυσίας. Αποκοτιά.Αυτοπεποίθηση για το αδύνατο.Γιατί ήταν αδύνατο να πέσει η χούντα από το Πολυτεχνείο. Ποιος λαός; Οι αστοί των Αθηνών, με ελάχιστες εξαιρέσεις,μοιραίοι και άβουλοι αν όχι εχθρικοί προς τις ταραχές ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους.Το Πολυτεχνείο ήταν φοιτητές,νεολαίοι και σχεδόν αμούστακοι μαθητές.Τιμή αιώνια σε όσους έπεσαν. Όνομα στην ιστορική μνήμη. Διομήδης Κομνηνός.
•Θυμάμαι την απόγνωση και την αίσθηση ήττας από τις 18/11/73 και μετά. Ότι είχαμε σπρώξει, άθελα ,την ιστορία προς τα πίσω. Η Μαρκεζινική -Παπαδοπουλική φιλελευθεροποίηση έπεσε και ο σκύλος της ΕΣΑ κυριάρχησε. Φόλα στο σκύλο της ΕΣΑ φωνάζαμε. Γροθιά στον αέρα. Συλλήψεις επί συλλήψεων.Καταδίκες,φυλακές,εξορίες φόβος και αδιέξοδο.Η φιλελευθεροποίηση είχε χαλαρώσει τον συνωμοτισμό. Οι χαφιέδες είχαν καταγράψει τους πάντες και τα πάντα.Η ισχνή αντίσταση είχε κατασταλεί. Η αισθηση ήταν ότι θα γεράσουμε με τη χούντα.Όπως οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι.Ότι τίποτα δεν μπορούσε να την κλονίσει.
•Η ιστορία όμως παίζει τα δικά της παιχνίδια.Η δημοκρατία επανήλθε με τίμημα την μισή Κύπρο.Οι παράφρονες της ΕΣΑ με τον ψυχοπαθή Ιωαννιδη και τα ανδρείκελα που τον στήριξαν ως δήθεν πολιτικοί.Αυτά τα σκουλήκια. Οι αρχολίπαροι που πάντα ενδημούν.
Ας μην ξεχνάμε τη Κύπρο.Αν έχει ένα ξεχασμένο νόημα η επέτειος είναι η Κύπρος που ακόμα ζει τη κατοχή και τους τρέχοντες κινδύνους που τους έχουμε συλλογικά απωθήσει. Ας μην ξεχνάμε ότι η Κύπρος πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Πάνος Μπιτσαξής