Δημήτρης Κουρέτας:

Την Τετάρτη το μεσημέρι βγήκα για ποδήλατο προπόνηση και δυστυχώς όλο το πρωί με απασχολούσε κάτι στο εργαστήριο και δεν είδα καλά τον καιρό . Με έπιασε λοιπόν η βροχή στον γυρισμό και έγινα μούσκεμα . Ποδηλατουσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να τελειώσει το μαρτύριο της βροχής . Λίγο έξω από τη Λάρισα έξω από το κλειστό της Νεάπολης με προσπέρασε ένα αμάξι πετώντας μου πολλά νερά από μια λιμνούλα με νερό στο δρόμο . Κοίταξα περίεργος και ανήμπορος να αντιδράσω μέσα στο αυτοκίνητο και είδα δύο παιδάκια γύρω στα 10 και τη μαμά τους να με δείχνει γελώντας . Οδηγούσε προφανώς ο μπαμπάς και τους φάνηκε γελοίο να ποδηλατει κάποιος μέσα στη βροχή . Επειδή είχε ουρά στο φανάρι πρόλαβα το αμάξι , το πλευρισα και χτύπησα το τζαμι . Άνοιξε το παράθυρο και η μαμά μου λέει : προχωρα ρε αλήτη .
Δεν είπα τίποτα και συνέχισα και πήγα στο σπίτι μου . Άλλαξα έκανα μπάνιο και έφυγα για το εργαστήριο σταματώντας στο καφέ της γειτονιάς να πάρω ένα καφέ και ένα κουλούρι . Μέσα ήταν η μαμά με τα δύο παιδιά και ψώνιζαν . Τους αναγνώρισα . Αυτοί φυσικά όχι . Με γνώριζε η μαμά ότι είμαι ο καθηγητής Κουρέτας και με χαιρέτησε . Το ίδιο έκανα και γω.
Μιλώντας με την κυρία που με σέρβιρε την διηγήθηκα την ιστορία για να ακούσει η μαμά .
Το άκουσε και προφανώς της έπεσαν τα μούτρα
Δεν είπε τίποτα όμως . Αγόρασα μια μπάρα δημητριακών και την προσφερα στα παιδιά . Με κοίταξαν περίεργα γιατί τους έκανε μάλλον εντύπωση που ένας καθηγητής πανεπιστημίου άγνωστος τους προσέφερε κάτι.
Έσκυψα λίγο και τους ψιθυρησα : είμαι ο αλήτης που με καταβρεξατε πριν λίγο με το ποδήλατο .
Τα έχασαν .
Καλό βράδυ
( Η ιστορία είναι αληθινή και έγινε προχθές )

Δημήτρης Κουρέτας