Ένας άνεργος αρχιτέκτονας σκέφτηκε να ανοίξει μία κλινική για να βγάζει λεφτά. Μία ταμπέλα απ’ έξω έγραφε: Θεραπευτείτε για τα πάντα με 50€. Αν δεν θεραπευτείτε σας επιστρέφουμε εμείς 100€.
Ένας γιατρός νομίζοντας ότι είναι μία καλή ευκαιρία να βγάλει ένα 100ρικο πάει επίσκεψη.
Γιατρός (ως ασθενής): “Γιατρέ έχω χάσει την αίσθηση της γεύσης”.
Αρχιτέκτονας (ως γιατρός): “Αδελφή φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς” .
Ο γιατρός – ασθενής φτύνει το φάρμακο και λέει: “Μα αυτό δεν είναι φάρμακο! Είναι πετρέλαιο!” .
Ο αρχιτέκτονας– γιατρός: “Συγχαρητήρια. Η γεύση σας επέστρεψε.50 € παρακαλώ”.
Ο δήθεν ασθενής γιατρός φεύγει τσαντισμένος αλλά δε το βάζει κάτω και επιστρέφει σε μερικές μέρες αποφασισμένος να πάρει πίσω τα χρήματά του.
Ο ασθενής γιατρός: “Γιατρέ έχασα τη μνήμη μου και δεν θυμάμαι πια τίποτα”.
Αρχιτέκτονας– γιατρός: “Αδελφή φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς”.
Ο γιατρός – ασθενής πανικόβλητος: “Μα αυτό το φάρμακο είναι για τη θεραπεία της γεύσης”!
Αρχιτέκτονας: “Συγχαρητήρια! Η μνήμη σας επανήλθε. 50 €παρακαλώ”.
Ο γιατρός φεύγει εξαγριωμένος με τον εαυτό του. Αμετανόητος μετά από μερικές ημέρες επιστρέφει.
Ασθενής: “Γιατρέ η όρασή μου έχει αδυνατίσει πολύ. Μπορείτε να κάνετε κάτι?”
Αρχιτέκτονας: “Δυστυχώς κύριε δεν έχουμε φάρμακο για αυτό.Παρακαλώ πάρτε αυτό το 100ρικο.”
Ασθενής: “Μα αυτό είναι 20αρικο!”
Αρχιτέκτονας: “Συγχαρητήρια. Η όρασή σας επανήλθε. 50 € παρακαλώ”.