Του Γιώργου Κράλογλου
Μας “πούλησαν”, 45 χρόνια “σοβιετία”, με αριστεριλίκι και μας ζητάνε, πάνω από 700 δισ., μετρητά και τα σπίτια μας. Να ο λογαριασμός αναλυτικά.
Όταν μετρηθεί σωστά, (όλο) το εσωτερικό χρέος (210 δισ. φέσια δικά μας στο κράτος, συν φέσια του κράτους σε εμάς, συν φέσια κρατικών επιχειρήσεων σε ΔΕΚΟ, συν απλήρωτες προμήθειες ιδιωτών, συν απλήρωτα μεροκάματα-μισθοί από ιδιώτες) και προστεθεί στο εξωτερικό χρέος (323,4 δισ. το 2018), άλλες τρεις γενιές… θα πληρώνουν, στη σοβιετία μας, περισσότερα από 700 δισ!!!
Αυτή είναι η ουσία και το τελικό αποτέλεσμα. Αλλά αν θέλουμε να ψάξουμε το κουβάρι χρεών από την αρχή, οφείλουμε να ξεκινήσουμε από τις αδιόρθωτες (δυστυχώς και σήμερα) εμμονές “προοδευτικών δυνάμεων” για την “ορθότητα” των κρατικοποιήσεων Καραμανλή και Παπανδρέου με (αστήρικτο κατά τη γνώμη μου) επιχείρημα πως (τότε που ξεκίνησε η ελληνική σοβιετία) δεν κρατικοποιήθηκαν υγιείς ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά 45-50 επιχειρήσεις (βιομηχανικές κυρίως) που ήταν κόκκινες και για κλείσιμο από τις Τράπεζες.
Εδώ ακριβώς είναι και το ζητούμενο της ορθότητας της πολιτικής επιμονής, για τις κρατικοποιήσεις του 1975-1985, όταν τουλάχιστον τρεις Διοικήσεις της Εθνικής, της ΕΤΕΒΑ και της ΕΤΒΑ εκλιπαρούσαν τους Καραμανλή, Παπαληγούρα, Παπανδρέου, Λάζαρη, Αρσένη να τους αφήσουν να τις πουλήσουν καθώς (κατά τα άλλα) επρόκειτο και για σοβαρά παραγωγικά συγκροτήματα με αξιόλογες εγκαταστάσεις (η Πειραϊκή Πατραϊκή, η Αθηναϊκή Χαρτοποιία, η ΑΓΕΤ, γνωστά –σήμερα– στέκια ναρκομανών).
Ποιος όμως άκουγε τότε την Εθνική ή την ΕΤΒΑ και ποιος τολμούσε να πει όχι σε εργατοπατέρες και Σωματεία, που θα σου έβγαζαν το μάτι και θα σε πέταγαν από τη Βουλή… αν έλεγες όχι στις κρατικοποιήσεις…
Ποιος πολιτικός και ποια τότε κυβέρνηση θα έχανε την ευκαιρία να πάρει την ντουντούκα στο χέρι (όπως και έγινε το 1981-1983 επί ΠΑΣΟΚ) να ουρλιάζει (πραγματικά περιστατικά) “ρίξαμε τα κάστρα της ολιγαρχίας στο τσιμέντο, στο χαρτί, στο ξύλο στα λιπάσματα και στο γιαλί!!!
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η απάντηση. Γιατί δεν πουλήθηκαν όλες αυτές οι προβληματικές; Γιατί δεν αρχίσαμε από τότε μια, ιδιότυπη ας την πούμε, μορφή –κρατικοποίησης και αυτόματης ιδιωτικοποίησης, να συνεφέρουμε τις Τράπεζες και να απαλλαγούμε από τα τρισεκατομμύρια δραχμών (που πληρώσαμε από δανεικά από ξένες Τράπεζες!!! για τον άθλιο κρατικό Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων και φορτώσαμε ως χρέη στον λαό;
Μήπως για το παιχνίδι στα κομματόσκυλα, τη διαπλοκή και το πελατειακό σύστημα;
Τελικά μετρήσαμε πόσο και ποιοι εξυπηρετήθηκαν από τις εισαγωγές με τη διάλυση της παραγωγής μέσω της πολιτικής κομπίνας της κρατικοποίησης; Απαντήθηκε ποτέ αυτό;
Ποτέ. Αντίθετα, ενώ στο 2000 από τη μια ξεφορτωθήκαμε το “μάρμαρο” της κρατικοποίησης φορτωθήκαμε, 1.250 νέους κρατικούς Οργανισμούς και υπηρεσίες (μαζί με άλλους 1.500 παλαιούς) οι οποίοι το μόνο που έκαναν ήταν να αιτιολογήσουν (εκ των υστέρων) και τη σοσιαλμανία του Καραμανλή.
Τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός και αυτά, με δανεικά και με ΜΟΠ της τότε ΕΟΚ. Και ενώ του κόπηκαν τα ΜΟΠ που έφαγε, από τα κονδύλια της Ε.Ε. για την Ελλάδα, τα χρέη πέρασαν στα δανεικά της χώρας και ανέβασαν (τότε) το εξωτερικό χρέος στα 200 δισ.
Μεταξύ 1995-2005, συνεχίζουμε την ασταμάτητη μεγέθυνση ενός κράτους – τέρατος, περνάμε και στη φαυλότητα, του τριτοκοσμικού δεξιού και αριστερού σοσιαλισμού, του καταναλωτισμού των αμέτρητων δανείων και της ένταξης στο κράτος ιδιωτικών επιχειρήσεων που χρεοκοπούσαν (ναυπηγεία, ζάχαρη, αμυντική βιομηχανία μέχρι και παραγωγή ούζου…) ρίχνοντας έξω άλλες τρεις κρατικές Τράπεζες για να πάμε στην “απογείωση” του Χρηματιστηρίου… να τα ισιώσει!!!
Αλλά η ανικανότητα του δικομματισμού της μεταπολίτευσης του 2005 (σε σημείο που να μην είναι σε θέση να αξιοποιήσει και τους Ολυμπιακούς Αγώνες που πληρώσαμε τα μαλλιοκέφαλα μας) μαζί με την άγνοια στην οικονομία (το 2005, μιλούσαν για ανάπτυξη όταν η κρίση μας χτυπούσε την πόρτα) άνοιξαν πόρτες και παράθυρα να περάσει η (για πρώτη φορά στην Ελλάδα…) αριστερο-ακροδεξιά του ΣΥΡΙΖΑ με τα νταούλια της… να μας φορτώσει άλλα 100 δισ. εξωτερικό χρέος, 150 δισ. εσωτερικό, “δωρίζοντάς” μας (ως ευχαριστώ…) τη “λύση” στο Σκοπιανό!!! Ας σκάσουμε λοιπόν και ας πληρώσουμε… τα 700 δισ. που ψωνίσαμε… την ελληνική σοβιετία.
george.kraloglou@capital.gr