Για πολλούς ανθρώπους, η απόκτηση ενός σπιτιού αποτελεί στόχο ή και όνειρο ζωής. Πολλοί δεν τα καταφέρνουν, όμως, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να δίνουν για ενοίκιο ένα τσουχτερό ποσοστό των μηνιαίων αποδοχών τους. Οι μισοί περίπου Ευρωπαίοι που δεν είναι ιδιοκτήτες σπιτιού έχουν χάσει τις ελπίδες τους ότι θα αποκτήσουν ποτέ στέγη, σύμφωνα με μελέτη της τράπεζας ING που δημοσιεύτηκε το 2017. Για το 65% των ανθρώπων που δεν διαθέτουν σπίτι, η ιδιοκτησία είναι συνώνυμη με την επιτυχία.
Στην Ευρώπη, επτά στους 10 πολίτες (69,3%) ζούσαν το 2016 σε ιδιόκτητες κατοικίες, ενώ το 30,7% νοίκιαζε το σπίτι όπου έμενε. Στην Ευρώπη των 28, το 2016, το 42,6% ζούσε σε ιδιόκτητο σπίτι χωρίς δάνειο ούτε υποθήκη. Το 26,5% ζούσε σε ιδιόκτητη κατοικία για την οποία υπήρχε δάνειο ή υποθήκη σε εκκρεμότητα.
Κι ενώ οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ζουν σε δικό τους σπίτι χωρίς να αναγκάζονται να πληρώνουν ενοίκιο, αν κοιτάξουμε τα ποσοστά ανά χώρα, υπάρχει μια σημαντική διαφορά που καταγράφεται. Υπάρχει δηλαδή χώρα, όπου το ποσοστό της ιδιοκτησίας σπιτιού αγγίζει το 96%, ενώ υπάρχει και εκείνη όπου περίπου οι μισοί πολίτες μένουν σε ιδιόκτητη κατοικία (51,7%).
Ειδικότερα, τα υψηλότερα ποσοστά των πολιτών που μένουν σε ιδιόκτητο σπίτι καταγράφονται στη Ρουμανία, όπου το 96% είναι ιδιοκτήτες, τη Λιθουανία (90,3%), την Κροατία (90,1%), τη Σλοβακία (89,5%) και την Ουγγαρία (86,3%). Από την άλλη, μόλις κάτι παραπάνω από τον μισό πληθυσμό στη Γερμανία ζει σε δικό του σπίτι (51,7%) και την Αυστρία (55,0%), ακολουθούμενες από τη Δανία (62,0%), το Ηνωμένο Βασίλειο (63,4%), τη Γαλλία (64,9%) και τη Σουηδία (65,2%). Η Ελλάδα βρίσκεται κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο με κάτι παραπάνω από 7 στους 10 Έλληνες να ζουν σε ιδιόκτητη κατοικία.

Μια ιδιαίτερη περίπτωση – Ένα σπίτι στην τιμή μιας τηλεόρασης
Η Ρουμανία συγκεντρώνει το υψηλότερο ποσοστό ιδιοκτητών σπιτιών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας Eurostat, το 96% των Ρουμάνων ζουν σε δικό τους σπίτι. Ωστόσο κυβερνητικές πολιτικές, οικονομικά δεδομένα, λιγότερες δυνατότητες ενοικίασης και μια αυξανόμενη κοινωνική πίεση για να γίνει κάποιος ιδιοκτήτης σπιτιού σημαίνει ότι η εμπειρία απόκτησης κατοικίας στη Ρουμανία έχει υπάρξει ευρέως διαφορετική όσον αφορά τις γενιές στη χώρα.
Το 1990, με το τέλος του κομμουνισμού, το κράτος είχε την ιδιοκτησία του 70% των διαμερισμάτων, δηλώνει ο Bogdan Suditu, ειδικός αστικού σχεδιασμού και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Μόλις η κυβέρνηση άρχισε να πουλά τις κατοικίες, οι άνθρωποι έτρεξαν να αγοράσουν τα σπίτια όπου ζούσαν, συχνά σε πάρα πολλές ανταγωνιστικές τιμές.
«Πληρώνοντας 100.000 λέι για ένα διαμέρισμα το 1991 ήταν μια δίκαιη τιμή εκείνη την εποχή. Το 1994, αυτή ήταν η τιμή για μια έγχρωμη τηλεόραση», λέει ο Suditu στο BBC. Όχι μόνο η απόκτηση κατοικίες ήταν πιο εύκολη, αλλά και η ρουμανική κυβέρνηση έχτισε λιγότερα κτίρια μέχρι το 1996. Η αγορά ενός σπιτιού έγινε μια δημοφιλής επιλογή.