Μια μέρα καθώς διέσχιζε τον ποταμό , η “μέριμνα ” είδε τον πηλό στη λασπωμένη γη . Πήρε σκεπτική ένα κομμάτι και βάλθηκε να το πλάθει . Ενώ ήταν προσηλωμένη σε αυτό που είχε δημιουργήσει , ήρθε ο Δίας .
Η “μέριμνα ” τον παρακάλεσε να εμφυσήσει πνεύμα στο κομμάτι του πηλού που είχε πλάσει . Ο Δίας δέχτηκε μετά χαράς . Η “μέριμνα ” ήθελε να δώσει το όνομα της στο άγαλμα , ο Δίας αρνήθηκε κσι ήθελε να δώσει το δικό του όνομα .
Τότε η Γη παρενέβη και ζήτησε να πάρει το δικό της όνομα αφού είχε δοσει ένα κομμάτι του εαυτού της για να φτιαχθεί το σώμα του αγάλματος .
Αναγκάστηκαν στο τέλος να φωνάξουν τον Κρόνο για διαιτητή η απόφαση του ητσν η εξής : εσυ Δία που του έδωσες το πνεύμα , μετά τον θάνατο του θα πάρεις το πνεύμα του . Εσύ, Γη , αφού του έδωσες σώμα , θα λάβεις το σώμα του. Εσύ, “μεριμνα”, που έπλασες αυτό το πλάσμα θα το έχεις σε όλη την διάρκειας της ζωής του . Και όσο για το όνομα του θα το πούμε άνθρωπο (homo) γιατί φτιάχτηκε από χώμα ( humus).