Ιώ Πατριανάκου: «Αποφάσισα να φέρω το χωριό στην πόλη»
Η 31χρονη άρτι αποφοιτήσασα της Γαλακτοκοµικής Σχολής Ιωαννίνων, ξεκίνησε τη λειτουργία κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης στην Αττική
Πηγή : agrotypos Νίκος Γαργαλάκος
Για την Ιώ Πατριανάκου, η πορεία προς το σταυροδρόμι της Γαλακτοκοµικής ΕΠΑΣ Ιωαννίνων διαφέρει σημαντικά από την προδιαγεγραμμένη τροχιά που συνήθως ακολουθεί ένα νεαρό παιδί της αγροτικής υπαίθρου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Άλλωστε, η ίδια δεν ήταν ποτέ προβλέψιμη. Στο κλεινόν άστυ της αθηναϊκής πρωτεύουσας, σπανίως θα συναντήσει κανείς μια 31χρονη μητέρα που να ασχολείται με την εκτροφή ζωικού κεφαλαίου και την παραγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων. Ωστόσο, η ίδια δεν αμφιταλαντεύτηκε καθόλου στο να πραγματοποιήσει το φιλόδοξο ξεκίνημά της, με ζωικό κεφάλαιο μερικές δεκάδες αιγοπρόβατα, που συνεχώς αβγατίζει. Φέτος, έχοντας πλέον αποφοιτήσει από τη σχολή που την οδήγησε στα Ιωάννινα για μια διετία σπουδών, η Ιώ νιώθει δικαιωμένη, καθώς οι ορίζοντές της έχουν διευρυνθεί και η ίδια γίνεται συνεχώς καλύτερη σε αυτό που κάνει.
«ΕΊΧΑ ΠΆΝΤΑ ΜΈΣΑ ΜΟΥ ΤΟ “ΜΙΚΡΌΒΙΟ” ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΎ»
«Λίγο πριν από τη γέννηση της κόρης μου, είχε αναπτυχθεί μέσα μου η επιθυμία να φύγω από την Αθήνα και να μετακομίσω στο χωριό. Κατάγομαι από την Πετρίνα Λακωνίας, έναν τόπο ο οποίος θα αποτελεί πάντα στόχο και όνειρο για εμένα. Ωστόσο, οι πιθανότητες ώστε να πραγματοποιούσα τότε αυτό το βήμα ήταν μηδαμινές, καθώς τα περιθώρια για βιοπορισμό στο χωριό είναι ελάχιστα. Αποφάσισα λοιπόν να φέρω το χωριό στην πόλη!», αναφέρει στην «ΥΧ» η Ιώ.
Κάπως έτσι γεννήθηκε, πριν από μία πενταετία, στην περιοχή των Άνω Λιοσίων, η οικογενειακή εκμετάλλευση της Ιούς, με αρχικό ζωικό κεφάλαιο 20 αιγοπροβάτων. «Σήμερα δραστηριοποιούμαστε με τους γονείς μου στα όρια του δήμου, με διάφορες γραφειοκρατικές δυσκολίες. Παρ’ όλα αυτά, τα ζώα μας είναι αυξημένα σε σχέση με το ξεκίνημα, τόσο από τις γέννες όσο και με αγορά νέων. Χάρη σε αυτή μου την ενασχόληση, έχω πειραματιστεί πάνω σε διάφορα γαλακτοκομικά προϊόντα. Παρότι δεν διέθετα αγροτικές παραστάσεις, είχα πάντα μέσα μου το “μικρόβιο” του χωριού, κι έτσι πήρε σάρκα και οστά αυτή η πρωτοβουλία. Πιστεύω ότι για να ασχοληθεί κάποιος με τα ζώα πρέπει να διαθέτει αυτή την “τρέλα”».
Στο μεταξύ, η ύπαρξη της Γαλακτοκοµικής Σχολής Ιωαννίνων υπέπεσε τυχαία στην αντίληψη της Ιούς. «Εφόσον πληροφορήθηκα για την σχολή, σκέφτηκα να πάω, ώστε να διευρύνω τις γνώσεις μου πάνω στα γαλακτοκομικά. Αμέσως έκανα την αίτησή μου και κάπως έτσι βρέθηκα στις τάξεις της. Ευτυχώς, η σχολή παρέχει τη δυνατότητα στέγασης και διατροφής στους σπουδαστές της, καθιστώντας για μένα εφικτό να βρεθώ μακριά από τη “βάση” μου, την Αθήνα. Όσο σπούδαζα στην σχολή, οι γονείς μου ανέλαβαν όλη την φροντίδα των ζώων».
«ΟΙ ΓΝΏΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΊ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΠΛΟΥΤΊΣΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΉ ΜΟΥ»
Χάρη στα μαθήματα που παρακολούθησε, η 31χρονη παραδέχεται ότι έχει ενσωματώσει πρακτικές καίριας σημασίας στο γνωστικό της υπόβαθρο. «Η σχολή με βοήθησε να ξεφύγω από τα κλασικά προϊόντα ζωικής προέλευσης, δηλαδή τη φέτα –που παράγω κυρίως– και τη μυζήθρα, και να εντάξω στην παραγωγή μου το κασέρι και διάφορα άλλα υποπροϊόντα γάλακτος. Γενικότερα, οι γνώσεις που πήρα με βοήθησαν να κατανοήσω τη δομή του γάλακτος και πώς αυτό αντιδρά σε διάφορες θερμοκρασίες, ή ακόμα και σε εργαστηριακή καλλιέργεια μικροοργανισμών. Έμαθα δηλαδή ότι δεν είναι όλα τα μικρόβια κακά… Υπάρχουν και καλά! Επίσης η χημική ανάλυση του γάλακτος με βοήθησε να καταλάβω πότε ένα γάλα θεωρείται υγιές και θρεπτικό για τον άνθρωπο. Τέλος, θα ήθελα να μνημονεύσω τους υπομονετικούς καθηγητές μας, οι οποίοι ήταν αρκετά επεξηγηματικοί ώστε να δώσουν σε όλους μας να καταλάβουμε πώς λειτουργεί το γάλα στην τυροκόμηση και γενικότερα στα ζυμούμενα»
«ΓΙΑ ΤΗΝ ΏΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΔΙΟΧΕΤΕΎΣΩ ΤΑ ΠΡΟΪΌΝΤΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΆ, ΚΑΘΏΣ ΔΕΝ ΜΕ ΒΟΗΘΆ Ο ΑΡΙΘΜΌΣ ΤΩΝ ΖΏΩΝ»
Το μέλλον ίσως κρύβει ακόμα περισσότερες εκπλήξεις, αφού η Ιώ δεν λέει «όχι» στην πιθανότητα μελλοντικής διεύρυνσης της κλίμακας παραγωγής της κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης. «Για την ώρα δεν μπορώ να διοχετεύσω τα προϊόντα μου στην αγορά, καθώς δεν με βοηθά ο αριθμός των ζώων. Όμως η εξέλιξη είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα, καθώς η πρωτογενής παραγωγή είναι το μέλλον. Προς το παρόν, όλες αυτές οι σκέψεις περιορίζονται σε θεωρητικό και πειραματικό επίπεδο, δεδομένου ότι η γραφειοκρατία δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Πραγματικά δεν ξέρω για ποιο λόγο κάποιοι επιχειρούν να εκμηδενίσουν την πρωτογενή παραγωγή σε όλους τους κλάδους. Ζητάνε τόσα χαρτιά, που για έναν άνθρωπο ο οποίος για παράδειγμα θέλει να ξεκινήσει μια εγκατάσταση αιγοπροβάτων, είναι αποθαρρυντικό και στο τέλος τα παρατάει. Για την ακρίβεια, ή θα αφήσει τα ζώα του να πεινάσουν, διότι εκτός από χρόνο χρειάζεται και χρήμα, ή θα ξεκινήσει δειλά δειλά και όπου φτάσει».