Θα έχετε σίγουρα πολλές φορές αναρωτηθεί όπως κι εμείς ποια είναι η πηγή του προβλήματος στη χώρα μας. Τελευταία, αρχίζω και πιστεύω όλο και περισσότερο ότι στην καρδιά όλων των δεινών μας βρίσκεται η έλλειψη συνέπειας. Δεν αφορά μόνο την ασυνέπεια των πολιτικών μας, η οποία δεν πτοεί κατά κανόνα ούτε εκείνους, ούτε εμάς – αν κρίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο ψηφίζουμε. Θα σταθώ σήμερα περισσότερο στην ασυνέπεια ενός κράτους που βάζει, όπως διαπιστώνει η σοκαριστική ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες, βαθιά το χέρι στους τραπεζικούς λογαριασμούς, ακόμη και των πιο αδύναμων μελών της κοινωνίας, για οφειλές ακόμη και μικρών ποσών, την ίδια στιγμή που οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του ιδίου του κράτους έσπασαν τον Αύγουστο το φράγμα των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Είναι η ίδια ασυνέπεια που επιβαρύνει με κάθε τρόπο την επιχείρηση που θέλει να είναι εντάξει, επιβραβεύοντας πλουσιοπάροχα όποιον κινείται στη μαύρη οικονομία. Μια ασυνέπεια που επιτρέπει στο κράτος να εμφανίζει πλασματικά υπερπλεονάσματα, καθυστερώντας για χρόνια την απονομή συντάξεων σε ήδη δικαιούχους. Είναι, τέλος, μια ασυνέπεια τόσο εκτεταμένη, που κάνει τον νοικοκύρη να νιώθει κορόιδο και τον μπαταχτσή να ευημερεί. Τις βλαβερές επιπτώσεις της τις βλέπουμε πια, όλο και πιο καθαρά, σε ένα κοινωνικό συμβόλαιο που, κάθε μέρα, ξηλώνεται λίγο παραπάνω.
Η διάκριση Ορεινών- Πεδινών, ανάγεται στην Εθνοσυνέλευση της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Τότε, οι ριζοσπαστικοί με τις πλέον επαναστατικές ιδέες, κατέλαβαν το άνω αριστερό μέρος της αίθουσας της Εθνοσυνέλευσης και ονομάσθηκαν Ορεινοί επειδή τα έδρανά τους ήταν στο ψηλότερο μέρος του αμφιθεάτρου. Μεταξύ των Ορεινών ήταν ο Νταντόν, ο Μαρά, ο Σαιν Ζυστ και άλλοι από την ομάδα των Επαναστατών της Γαλλικής Επανάστασης.