Φανερά ή κρυφά, για κάποιο ανεξήγητο λόγο είμαστε πεπεισμένοι ότι είμαστε καλύτεροι, πιο έξυπνοι, πιο ικανοί από τους περισσότερους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε. Δεν το ομολογούμε, όχι πάντα, αλλά, πώς να γίνει τώρα, υπερέχουμε.
Σε δρόμους, πεζοδρόμους, διαβάσεις Περπατάμε χωρίς καμία συναίσθηση του σώματός μας, χωρίς καμία συναίσθηση των άλλων.
Κουνάμε χέρια πόδια, κρατάμε το τσιγάρο ράθυμα, ας προσέχουν οι άλλοι, θα πάρουμε παραμάζωμα ό,τι βρίσκεται στην ακτίνα μας, επειδή ΕΜΕΙΣ βιαζόμαστε. Ομοίως, θα σταθούμε μες τη μέση απολύτως χαλαροί, επειδή ΕΜΕΙΣ κάνουμε τη βόλτα μας (και όλα μπορούν να περιμένουν). Θα ρωτήσουμε κάποιον μια πληροφορία, χωρίς να πούμε «ευχαριστώ», λες και είναι υποχρέωση του. Θα πατήσουμε/ σπρώξουμε χωρίς «συγνώμη», αλλά θα απαντήσουμε χυδαία, αν μας κάνουν παρατήρηση. Θα παρκάρουμε στην αναπηρική θέση, θα αγνοήσουμε τον ποδηλάτη, θα πετάξουμε αυτό που μας περισσεύει από το παράθυρο του αυτοκινήτου, θα περάσουμε σαν βολίδες από τη ΛΕΑ, θα πουλήσουμε τσαμπουκά, αν μας υποδείξουν το λάθος.
Υπάρχει πρόβλημα, φίλε μου;
Πηγή: www.lifo.gr