Missing the Train
Η χθεσινή μέρα υπήρξε ενδεικτική του ευρύτερου κλίματος ανησυχίας που επικρατεί στις διεθνείς αγορές. Τελευταία δε, μοιάζει να πληθαίνουν οι φωνές που προειδοποιούν ότι η αναστάτωση την οποία βλέπουμε δεν είναι μια απλή διόρθωση των αγορών, και ότι στον ορίζοντα είναι πιθανό να μας περιμένει μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση. Κανείς δεν συμπαθεί τις Κασσάνδρες και η δυσκολία με αυτούς που υποστηρίζουν ότι τα πράγματα θα χειροτερεύσουν είναι ότι δεν μπορούν να οριοθετήσουν χρονικά τις προβλέψεις τους. Όμως οι παραλληλισμοί συγκεκριμένων συνθηκών με την προηγούμενη μεγάλη κρίση του 2008 μιλούν από μόνοι τους. Κοιτάζοντας δε την υπερθερμασμένη αμερικανική οικονομία, τις εμπορικές διαμάχες που έχουν ξεσπάσει και λαμβάνοντας υπόψιν ότι βρισκόμαστε στο τέλος μιας παρατεταμένης περιόδου εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν είναι παράλογοι όσοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Μια χώρα σαν την Ελλάδα σήμερα, η οποία “απαγκιστρώνεται” χρηματοδοτικά από τα μνημόνια και θα χρειαστεί πολύ σύντομα να βγει στις αγορές είναι σε ιδιαίτερα ευάλωτη θέση. Στην πραγματικότητα, χάσαμε το τρένο της προηγούμενης ανάκαμψης. Δεν θα αντέξουμε να χάσουμε και το επόμενο.