Δεν υπάρχουν πια αληθινοί πολιτικοί

Συχνά λέγεται ότι δεν υπάρχουν πια πραγματικοί πολιτικοί, αλλά δεν κατανοούνται τα αίτια αυτού του γεγονότος και επιπλέον μπορεί να ενυπάρχουν σε αυτή τη διαπίστωση πλάνες ως προς το ποιος είναι μεγάλος ως πολιτικός.

Ένας μεγάλος πολιτικός είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο που δεν έχει σχέση με τη μιντιακή προβολή εικόνας ή με τη φανατική προσκόλληση σε ιδεολογίες και πρόσωπα. Είναι ένας πολιτικός που μπορεί να ωθήσει τα πράγματα είτε στο μέλλον ως φίλος της ανθρωπότητας είτε στο παρελθόν ως εχθρός της.

Αλλά θα μείνουμε στον πολιτικό ως φίλο της ανθρωπότητας που θα είναι το θέμα του σύντομου αυτού άρθρου.

Το σίγουρο είναι ότι το γεγονός αυτής της απουσίας πολιτικών είναι συναφές με την παρακμή της εποχής μας. Αλλά ακόμη και αυτό είναι ειπωμένο από όλες σχεδόν τις γενιές που θεωρούσαν πως οι νεότερες γενιές κατέστρεφαν το παλιό και ότι αυτό το παλιό ήταν καλύτερο. Όμως αυτό δεν ήταν αληθές.  Υπό την κυριαρχία του φόβου του θανάτου κάθε τι παλιό και γνώριμο φαίνεται ασφαλέστερο και κάθε τι νεότερο επισφαλές και απορριπτέο. Και αυτό που φαίνεται σαν καταστροφή συχνά δεν είναι παρά η παρέλευση ενός πράγματος, όταν αυτό όπως είναι δεν έχει πια να προσφέρει στη ζωή τίποτε άλλο. Αν ο άνθρωπος είχε ξεπεράσει τον φόβο και την ιδιοτέλεια, αντί για την καταστροφή θα είχαμε απλώς μία χαρούμενη και ηθελημένη αλλαγή. Όταν όμως η αλλαγή γίνεται αθέλητα, τότε υπάρχει οδύνη.

Το πρόβλημα με τις αλλαγές είναι ότι, όταν παρέρχεται το ήδη εξαντλημένο παρελθόν, μπορεί και να μην υπάρχει ένα καλύτερο όραμα για το μέλλον ή μια προσδοκία για ένα τέτοιο όραμα. Το μέλλον όμως δεν πρέπει να διαπνέεται από τις δυνάμεις καταστροφής, αλλά από δυνάμεις καλυτέρευσης και πνευματικής αναγέννησης του ανθρώπου. Για να υπερισχύσουν αυτές οι δυνάμεις, πρέπει και ο άνθρωπος να μεταμορφώσει τα κριτήρια της ζωής του και επομένως τα κίνητρά του προς το καλύτερο.