Στέκει μονάχο του, παράταιρο, σ’ ένα ελάτινο δάσος στα Βαρδούσια. Ένα παλιό, εγκαταλειμμένο λεωφορείο κάποιου ΚΤΕΛ. Λίγοι γνωρίζουν την ιστορία που κουβαλάει. Ότι χρησιμοποιήθηκε δηλαδή από έναν άνθρωπο της πόλης για να πλησιάσει τη Φύση και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. […]

[…] Εμφανίστηκε, έτσι, ξαφνικά, από το πουθενά, λέει ο θρύλος που αναπαράγουν οι άνθρωποι γύρω από το τζάκι του καταφύγιου. Κι έφτασε μέχρι τη ρίζα του Κόρακα, της πιο απότομης και της πιο ψηλής κορυφής των Βαρδουσίων. Κάπου ανάμεσα στα χωριά Κάτω Μουσουνίτσα και Κονιάκος. Ήρθε μόνος, με το λεωφορείο του. Ακριβώς: με το λεωφορείο του. Ένα παροπλισμένο σκαρί κάποιου κτελ. […]Του Κώστα Ζυρίνη