Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, νόμοι στην Ελλάδα είναι με τέτοιο τρόπο φτιαγμένοι ώστε ακόμα κι αν βρεις το δίκιο σου στο τέλος να έχεις μείνει και «κερατάς και δαρμένος». Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της αναγκαστικής εκτέλεσης μέσω πλειστηριασμού. Αν αυτός κηρυχθεί άγονος αρκετές φορές είναι πολύ πιθανό ο δανειστής, αναλόγως του ποσού που του οφείλεται, να έχει δώσει περισσότερα χρήματα για να κάνει κάθε φορά νέες επιδόσεις στο υποθηκοφυλακείο και δηλώσεις συνέχισης από όσα θα λάβει από το ποσό του πλειστηριάσματος το οποίο θα του αποδοθεί.
Για κάθε νέα επίδοση στο υποθηκοφυλακείο, η οποία είναι απαραίτητη, καταβάλλεται δίκην τέλους ένα μεταβλητό ποσοστό επί του ποσού που ζητείται από το δανειστή. Σύμφωνα με τα άρθρα 973 και 974 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, αν για οποιοδήποτε λόγο ο πλειστηριασμός δεν έγινε κατά την ημέρα που είχε οριστεί, επισπεύδεται πάλι με εντολή προς το δικαστικό επιμελητή να συνεχίσει την αναγκαστική εκτέλεση. Η εντολή κατατίθεται στον υπάλληλο του πλειστηριασμού και συντάσσεται σχετική πράξη. Η «ταρίφα» την οποία χρεώνουν οι δικαστικοί επιμελητές για την εντολή εκτέλεσης κυμαίνεται στα 50 ευρώ, ενώ στην εντολή συνέχισης μπορεί να πέσει στα 25 ευρώ. Ωστόσο αν ο οφειλέτης βρίσκεται εκτός Αθηνών, το ποσό πολλαπλασιάζεται και μπορεί να φτάσει τα 100 ευρώ.
Γιάννης Συμεωνίδης
