Μια από τις σπάνιες καταγραφές επισκέψεων στο μοναστήρι των Κλειστών μας μεταφέρει ηΑλεξίου Έλλη : «Μια Κυριακή του 1922, είχαμε πάει εκδρομή στη Μονή Κλειστών. Φτάσαμε με το τραίνο ως τη Χασιά [σωστότερο Άνω Λιόσια] κι από κει πήραμε τον ανήφορο με τα πόδια. Κακοτράχαλος ήταν ο δρόμος και γεμάτος χιόνια. Μα στα ωραία μας νιάτα κείνης της εποχής όλα γίνονταν για το καλύτερο. Ήμασταν όλοι-όλοι τέσσερεις. O Νίκος [Καζαντζάκης], ο Άντρας μου ο Βάσος Δασκαλάκης, η Αναστασία (κόρη του «Αλέξη» – Γιώργη Ζορμπά, και μετέπειτα γυναίκα του αδελφού μου Ροδάμανθυ), κ’ εγώ. Πήγαμε στο Μοναστήρι και ζεσταθήκαμε. Το απομεσήμερο βγήκε ήλιος και καθίσαμε στο ύπαιθρο. Παρέα μας ήρθε κ’ ένας καλόγερος. Κείνος όμως που πολύ μας αγάπησε και δεν ξεκόλλησε από κοντά μας ώσπου φύγαμε, ήταν ο γάϊδαρος του μοναστηριού……» Και συνεχίζει η σπουδαία αυτή συγγραφέας και παιδαγωγός του προγούμενου αιώνα, περιγράφοντας με γλαφυρότητα, πως ο γάϊδαρος τους χαλούσε τη φωτιά με τα μπροστινά του πόδια, που είχαν ανάψει οι εκ- δρομείς για να ψήσουν τον καφέ.
Απόσπασμα απο το βιβλίο του Δημ Γιώτα’ παλιά μοναστήρια της Πάρνηθας’ .
Απόσπασμα απο το βιβλίο του Δημ Γιώτα’ παλιά μοναστήρια της Πάρνηθας’ .