Πριν βγουν τα απορρυπαντικά τα οποία τα χρησιμοποιούμε σήμερα για να πλένουμε τα ρούχα, αλλά και για όλες τις άλλες δουλειές ( πλύσιμο χεριών κ.λ.π.) , οι παλιές γυναίκες Αρβανίτισες χρησιμοποιούσαν την αλισίβα , για να πραγματοποιήσουν όλες αυτές τις διαδικασίες πλυσίματος .
Ένας πρακτικός κουραστικός τρόπος , που με την αλισίβα που έφτιαχναν καθάριζαν τα ρούχα , καλλίτερα μπορούμε να πούμε από την σημερινή εποχή .
Να τονίσουμε ότι επειδή στα χωριά δεν υπήρχε νερό πηγαίνανε στα ποτάμια , στα πηγάδια ή όπου αλλού υπήρχε νερό για να πλύνουνε τα ρούχα .
Κουραστική δουλειά , ιδίως όταν παντρευόταν μία κοπέλα . Στην περίπτωση αυτή καλούσαν και τις άλλες γυναίκες του χωριού , για να βοηθήσουν .
Οι γυναίκες του χωριού μας πηγαίνανε στο Λάρη για να πλύνουν τα ρούχα .
Ο παραπόταμος Λάρης βρισκόταν στο μέσον των κτημάτων του αεροδρομίου Τανάγρας , από όπου και πήγαζε .
Τα νερά του χυνόντουσαν στον Ασωπό ποταμό και μετά χυνόντουσαν στον Ευβοϊκό κόλπο .
Χαρακτηριστικό της εποχής αυτής είναι ότι οι γυναίκες της Τανάγρας , και του Σχηματαρίου , μαλώνανε για το ποιες γυναίκες πρώτες θα πλένανε τα ρούχα , επειδή μετά το νερό γινόταν ακάθαρτο .
ΤΙ ΗΤΑΝ Η ΑΛΙΣΊΒΑ .
Ρωτώντας την κυρία Γιαννούλα Δούση κάτοικο Τανάγρας , μας μίλησε , πως έφτιαχναν την αλισίβα οι γυναίκες και μετά την χρησιμοποιούσαν για να πλένουνε τα ρούχα .
Η αλισίβα φτιάχνετε με στάχτη που την έπαιρναν από το φούρνο που έψηναν τα ψωμιά . Η στάχτη από το τζάκι δεν ήταν καλή . Εάν έπαιρναν στάχτη από το τζάκι έπρεπε πρώτα να την ψήσουν στο φούρνο ή να την ανακατέψουν με στάχτη από το φούρνο .
Έβαζαν το καζάνι στην φωτιά , με λίγο νερό , και αφού ρίχνανε μέσα την στάχτη την ανακατεύανε για να βράσει .
Μετά ρίχνανε νερό στο καζάνι μέχρι να γεμίσει και ξαναβράζανε την στάχτη .
Όταν έβλεπαν ότι έβρασε , μετά σιγά – σιγά δεν έβαζαν ξύλα στην φωτιά αλλά την άφηναν να αργοσβήσει .
Η στάχτη καθότανε στον πάτο του καζανιού και από εκεί έπαιρναν νερό και το ρίχνανε σε ένα μεγάλο κοφίνι που βάζανε τα ρούχα για να τα πλύνουν .
Όπως ανέφερα τα ρούχα τα έβαζαν μέσα σε ένα μεγάλο κοφίνι ανακατεμένα αλλά και ανοιγμένα , όχι με κάποια σειρά .
Στην αρχή τοποθετούσαν μέσα στο κοφίνι ένα χοντρό πανί που το έλεγαν στα Αρβανίτικα ( Τόριλια ) , και εκεί έβαζαν τα ρούχα που είχαν για πλύσιμο .
Αφού γινόταν και αυτή η διαδικασία σκέπαζαν τα ρούχα με ένα χοντρό πανί που το λέγανε σταχτόπανο . που ρίχνοντας το νερό της αλισίβα πέρναγε σιγά – σιγά .
Πάνω από το σταχτόπανο τοποθετούσαν 3-5 πόντους στάχτη στεγνή ανάλογα με το πόσο είχε η νοικοκυρά , και την πότιζαν με το νερό της αλισίβας . Το νερό πέρναγε μέσα από τα ρούχα που θέλαμε να πλύνουμε και σιγά – σιγά πλενόντουσαν .
Αυτό γινόταν δύο τρεις φορές .
Αφού τα αφήνανε λίγη ώρα στο κοφίνι , μετά τα έβγαζαν τα πλένανε στην σκάφη με σαπούνι , και τα απλώνανε στον ήλιο για να στεγνώσουν .
Μετά τα φέρνανε στο χωριό με τα κάρα ή τα ζώα που είχαν για να τα σιδερώσουν , και να τα τοποθετήσουν στο μπαούλο ή στην ντουλάπα .
Πληροφορίες: Γιαννούλα Αντωνίου Δούση, κάτοικος Τανάγρας