| ομιλίας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ στα Εγκαίνια του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμόρφωσης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών την Δευτέρα 19.4.2010 και ώρα 11η πρωινή. |
 |
 |
 |
| Τρίτη, 08 Μάρτιος 2011 ……………………………………………………… …………………………………………………………………………….. |
σ ένα χωριουδάκι, στα Δερβενοχώρια της Βοιωτίας, για παράδειγμα, όταν ήμουν Πρωτοσύγκελος και συνόδευα τον μακαριστό Γέροντα μου, τον Νικόδημο, πήγαμε να λειτουργήσουμε και η αγωνία του παπά ποια ήτανε; Με πήρε ιδιαιτέρως και μου λέει: «Κάθησε κοντά μου, να μου λες τι να κάνω, γιατί δεν ξέρω. Είμαι σαρανταένα χρόνια εδώ και δεν με επισκέφθηκε κανείς ούτε με είδε κανείς ποτέ». Δηλαδή, ένας παπάς χειροτονήθηκε, πήγε σ’ ένα χωριό, σε μια ενορία, κι εκεί επί σαράντα χρόνια κανείς δεν ασχολήθηκε μ’ αυτόν. Μπορεί βέβαια να είναι μεμονωμένη περίπτωση, μπορεί να είναι σπάνια, αλλά έχουμε κι εμείς, πολλές φορές, υποχρέωση να κοιτάξουμε την πορεία μας —για τον εαυτό μου λέω—: χειροτονούμε κάποιον, τον τοποθετούμε κάπου και για διάφορους λόγους —έλλειψη χρόνου ή ό,τι άλλο— δεν δίδεται η δυνατότητα ούτε σ’ επαφή να έρθουμε μαζί του ούτε να τον βοηθήσουμε, και αυτός ξεθωριάζει στη ρουτίνα των πραγμάτων και αντιμετωπίζεται με αδιαφορία, όπως αντιμετωπίζονται και πολλά άλλα θέματα……………………………