ΗΣΙΟΔΟΣ

Ο Ησίοδος υπήρξε ο δεύτερος σε σπουδαιότητα αρχαίος ποιητής μετά τον Όμηρο[1].

Γεννήθηκε στην Άσκρη της Βοιωτίας, όπου
κατέφυγε ο πατέρας του από την αιολική Κύμη
της Μικράς
Ασίας
[2]. Υπολογίζεται ότι έζησε γύρω στο 700 ή 800 π.Χ. Επισκεπτόμενος συχνά το
όρος Ελικώνα, όπου οι μύθοι
έλεγαν ότι κατοικούσαν οι Μούσες, έλεγε ο ίδιος ότι
εκείνες του έδωσαν το χάρισμα της ποίησης. Επειδή μεγάλωσε σε αυτό το ιερό και
αγροτικό περιβάλλον τα ποιήματα του έχουν διδακτικό και θρησκευτικό περιεχόμενο,
ενω με τον Ησίοδο η Ελλάδα βγαίνει από το σκοτάδι του μύθου αφου ο ίδιος αντεί
τα θέματα του οχι μόνο από τη φαντασία αλλα και από την ζωή φέρνοντας ετσι την
ποίηση πιο κοντά στον άνθρωπο.

Ο τρόπος και χρόνος θανάτου του είναι συγκεχυμένος. Μία παράδοση θέλει τον
τάφο του Ησίοδου στον Ορχομενό
Βοιωτίας
, ενώ σύμφωνα με μια άλλη, το μαντείο
των Δελφών
έβγαλε χρησμό ότι ο Ησίοδος θα πέθαινε στη Νεμέα, οπότε εκείνος
κατέφυγε στη Λοκρίδα, όπου όμως
σκοτώθηκε στον τοπικό ναό του Νεμαίου Δία και ετάφη εκεί[3].